پیام یزدانجو ( زادهٔ ۱۳۵۴ ) نویسنده، مترجم، و پژوهشگر ایرانی است. ادبیات، فلسفه و هنر عرصه های اصلی فعالیت های او است. یزدانجو در سال ۱۳۸۸ از ایران به هند رفت، و از سال ۱۳۹۳ در فرانسه زندگی می کند.
پیام یزدانجو دانش آموختهٔ کارگردانی سینما ( ۱۳۷۹ ) و کارشناسی ارشد سینما ( ۱۳۸۲ ) از دانشگاه هنر ( تهران ) است. پایان نامهٔ کارشناسی ارشد او، که به راهنمایی مانی حقیقی ارائه شد، با عنوان «اکران اندیشه: فصل هایی در فلسفۀ سینما» منتشر شده است. یزدانجو در سال ۱۳۹۳ دکترای خود را در رشتهٔ مطالعات فرهنگی و رسانه ای از دانشکدهٔ ارتباطات و روزنامه نگاری دانشگاه پونا دریافت کرد؛ عنوان رسالهٔ دکترای او «هویت فرهنگی و رسانه های همگانی: سیاست فرهنگی در سینما و تلویزیون ایران و هند» بود.
... [مشاهده متن کامل]
یزدانجو فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد. نخستین داستان های کوتاه او در مجله کارنامه، به سردبیری هوشنگ گلشیری، منتشر شد و بعد از آن با نوشتن مقالات ادبی و انتقادی به وبلاگ نویسی و همچنین همکاری با نشریات مختلف پرداخت. یزدانجو نخستین مجموعه داستان خود، شب به خیر یوحنا، را در سال ۱۳۸۱ منتشر کرد و نخستین رمان اش، فرانکولا، یا پرومتۀ پسامدرن، در سال ۱۳۸۳ منتشر شد. موزۀ اشیای گم شده، دومین مجموعه داستان یزدانجو، در سال ۱۳۸۸، و سومین مجموعه داستان او، باران بمبئی، در سال ۱۳۹۵ منتشر شد. روزها و رؤیاها، دومین رمان او، در سال ۱۳۹۷ منتشر شده است.
به موازات فعالیت های ادبی، یزدانجو به تدوین و ترجمهٔ آثار پرشماری در زمینهٔ فلسفه های پسامدرنیسم و نگره های پساساختارگرایی پرداخته و، در کنار مؤلفانی مانند بابک احمدی، آرای برخی از مهم ترین متفکران معاصر، به ویژه رولان بارت، ژاک دریدا، و ژان بودریار، را به مخاطبان فارسی زبان معرفی کرده است. آخرین ترجمهٔ او در این زمینه پیشامد، بازی، و همبستگی، نوشتهٔ ریچارد رورتی، است.
پیام یزدانجو از ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۸ به عنوان ویراستار و عضو هیئت تحریریه، و همچنین دبیر مجموعهٔ اندیشه گران انتقادی، با نشر مرکز همکاری داشته است. تدریس در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره، و سخنرانی در مجامع فرهنگی و دانشگاهی، از جمله خانه هنرمندان ایران و دانشکده هنرهای زیبا، از دیگر فعالیت های او است.
• شب به خیر، یوحنا ( ۱۳۸۱ ) ( نامزد جایزۀ «بنیاد هوشنگ گلشیری» برای بهترین مجموعه داستان اول )
• فرانکولا، یا پرومته ی پسامدرن ( ۱۳۸۳ ) ( تحسین شده از طرف «انجمن ادبیات داستانی متفاوت» )
• موزه ی اشیای گم شده ( ۱۳۸۸ )
• باران بمبئی ( ۱۳۹۵ ) ( برندۀ «جایزۀ ادبی هفت اقلیم» به عنوان بهترین مجموعه داستان سال )
• روزها و رؤیاها ( ۱۳۹۷ ) ( نامزد «جایزۀ ادبی جلال آل احمد» برای بهترین رمان سال )
• شب گم شده ( ۱۴۰۰ ) ( مجموعه ای از داستان های کوتاه با گزینش و ویرایش نویسنده )
پیام یزدانجو دانش آموختهٔ کارگردانی سینما ( ۱۳۷۹ ) و کارشناسی ارشد سینما ( ۱۳۸۲ ) از دانشگاه هنر ( تهران ) است. پایان نامهٔ کارشناسی ارشد او، که به راهنمایی مانی حقیقی ارائه شد، با عنوان «اکران اندیشه: فصل هایی در فلسفۀ سینما» منتشر شده است. یزدانجو در سال ۱۳۹۳ دکترای خود را در رشتهٔ مطالعات فرهنگی و رسانه ای از دانشکدهٔ ارتباطات و روزنامه نگاری دانشگاه پونا دریافت کرد؛ عنوان رسالهٔ دکترای او «هویت فرهنگی و رسانه های همگانی: سیاست فرهنگی در سینما و تلویزیون ایران و هند» بود.
... [مشاهده متن کامل]
یزدانجو فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد. نخستین داستان های کوتاه او در مجله کارنامه، به سردبیری هوشنگ گلشیری، منتشر شد و بعد از آن با نوشتن مقالات ادبی و انتقادی به وبلاگ نویسی و همچنین همکاری با نشریات مختلف پرداخت. یزدانجو نخستین مجموعه داستان خود، شب به خیر یوحنا، را در سال ۱۳۸۱ منتشر کرد و نخستین رمان اش، فرانکولا، یا پرومتۀ پسامدرن، در سال ۱۳۸۳ منتشر شد. موزۀ اشیای گم شده، دومین مجموعه داستان یزدانجو، در سال ۱۳۸۸، و سومین مجموعه داستان او، باران بمبئی، در سال ۱۳۹۵ منتشر شد. روزها و رؤیاها، دومین رمان او، در سال ۱۳۹۷ منتشر شده است.
به موازات فعالیت های ادبی، یزدانجو به تدوین و ترجمهٔ آثار پرشماری در زمینهٔ فلسفه های پسامدرنیسم و نگره های پساساختارگرایی پرداخته و، در کنار مؤلفانی مانند بابک احمدی، آرای برخی از مهم ترین متفکران معاصر، به ویژه رولان بارت، ژاک دریدا، و ژان بودریار، را به مخاطبان فارسی زبان معرفی کرده است. آخرین ترجمهٔ او در این زمینه پیشامد، بازی، و همبستگی، نوشتهٔ ریچارد رورتی، است.
پیام یزدانجو از ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۸ به عنوان ویراستار و عضو هیئت تحریریه، و همچنین دبیر مجموعهٔ اندیشه گران انتقادی، با نشر مرکز همکاری داشته است. تدریس در دانشگاه هنر و دانشگاه سوره، و سخنرانی در مجامع فرهنگی و دانشگاهی، از جمله خانه هنرمندان ایران و دانشکده هنرهای زیبا، از دیگر فعالیت های او است.
• شب به خیر، یوحنا ( ۱۳۸۱ ) ( نامزد جایزۀ «بنیاد هوشنگ گلشیری» برای بهترین مجموعه داستان اول )
• فرانکولا، یا پرومته ی پسامدرن ( ۱۳۸۳ ) ( تحسین شده از طرف «انجمن ادبیات داستانی متفاوت» )
• موزه ی اشیای گم شده ( ۱۳۸۸ )
• باران بمبئی ( ۱۳۹۵ ) ( برندۀ «جایزۀ ادبی هفت اقلیم» به عنوان بهترین مجموعه داستان سال )
• روزها و رؤیاها ( ۱۳۹۷ ) ( نامزد «جایزۀ ادبی جلال آل احمد» برای بهترین رمان سال )
• شب گم شده ( ۱۴۰۰ ) ( مجموعه ای از داستان های کوتاه با گزینش و ویرایش نویسنده )
