پیام نبوی ارمیا

[ویکی فقه] رسالت ارمیا ، پیام انتقام خدا از ملّتی گنه کار است.
رسالت ارمیا، پیام انتقام خدا از ملّتی گنه کار است. سخن خداوند در دوره غضب او بر بنی اسرائیل بر وی نازل می شود تا چونان آتشی بر آنان شعله افکند. این رسالت سنگین و آن مردم نافرمان از هر سو بر او فشار می آورد؛ بدین سبب سفر او از مناجات های سوزناک و پرتلاطم با خداوند سرشار است. او مردی تنها میان مردمی نادان بود که او را به درستی درنیافته بودند و به وی افترا می بستند و ستم می کردند و او جز خدا پناه دیگری نداشت؛ ازاین روی در کتاب وی به احساس شدید مسؤولیّت در برابر خداوند و گوهر پیوند انسان با خدا برمی خوریم.پیام او، پیام معنویّت و عرفان است؛ عهد خدا را به مردم یادآور می شود و بلای قریب الوقوع را از روی عصیان و طغیان ملّت می شمرد، نه آن که حادثه ای تصادفی باشد. او از نگاه سطحی و ظاهری به دین و آیین و بسنده کردن به اصلاحات ظاهری پرهیز داده، به امتداد اصلاح و بازسازی دینی تا اعماق درون دعوت می کند؛ چرا که خدا فقط به قلب آدمیان می نگرد و فقط روزه انسانی پاک و قربانی دلی وارسته را می پذیرد؛ پس دل ها را از شهوت گناهان تن بشویید و او را خدمتی شایسته کنید. ارمیا، جریان دین و مذهب را از سطح قومی و قبیله ای به رابطه ای معنوی میان همه انسان ها با خدای خویش، تعالی می بخشد؛ پس چه بسا هیکل خداوند از میان رفته، خراب شود و ملّت خدا کشته و اسیر شوند و مملکت خدا سقوط کند؛ امّا باز بندگی انسان و دیانت او در برابر خدای خویش در هر حال محفوظ است.تصوّر نادرست امّت برگزیده خدا در این رویکرد از هم فرو می پاشد. ملّت خدا هر ملّتی است که حریم او را پاس دارند. آن چه او می خواهد، اورشلیم مستقل و مقتدر نیست؛ بلکه مردمی امین و خداخواه است؛ پس هر انسانی از هر نژاد و خون و رنگ و جنسیّتی با خدای خود رابطه ای ویژه دارد. این نوع نگاه، زمینه ساز پیدایش عهد جدید است که دل های آدمیان در آن، واسطه میان خدا و انسان قرار می گیرد؛ ازاین رو مسیحیان او را مژده رسان ظهور عهد جدید به دست عیسی می دانند. پیامبران پس از ارمیا، مانند حزقیال و اشعیای دوم و به ویژه زکریا نیز رویکرد نبوی او را دنبال کرده اند تا آن جا که برخی مسیحیان، روح ارمیا را در زکریا جاری شمرده اند.