پی و تاو

لغت نامه دهخدا

پی و تاو. [ پ َ / پ ِ ی ُ ] ( اِ مرکب ) پی و پخش. تاب و توان :
همه پاک با هدیه و باژ و ساو
نه پی بود با او کسی را نه تاو.

فردوسی.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید