باد بهار بین که چو فراش خانگی
در دشت و کوه شد به گه صبح پی سپار.
ابن یمین.
|| ( ن مف مرکب ) پی سپر. لگدکوب و پایمال. ( برهان ).لغت نامه دهخدا
باد بهار بین که چو فراش خانگی
در دشت و کوه شد به گه صبح پی سپار.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (صفت مفعولی ) = پاسپار
* پی سپار کردن: (مصدر متعدی ) لگدمال کردن، پایمال کردن.
مترادف ها
سالک، غریب، سیار، سایر، سیاح، مسافر، عابر، رهنورد، پی سپار رهنورد، پی سپار
سیار، سایر، رهنورد، پی سپار رهنورد، پی سپار
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید