پی سر

لغت نامه دهخدا

پی سر. [ پ َ / پ ِ س َ ] ( اِ مرکب ) ( از: پی ، پشت + سر بمعنی رأس پشت گردن ) قفا. قذال. || پشت گردنی. لت. سیلی که بپشت گردن زنند.زدن به پشت گردن و این در لهجه آذری متداول است.

فرهنگ فارسی

( اسم )۱- پشت گردنقفا. ۲- پشت گردنی سیلیی که به پشت گردن زنند.

گویش مازنی

/pey sar/ روستایی از دهستان چهاردانگه ی هزارجریب ساری

پیشنهاد کاربران

پی سر به معنی ( پسِ سر ) و یا پس گردن و پشتِ سر هست.
از زبان آذری به ترکی آذربایجانی منتقل شده.
مثلا ( پی سر یوغون دی ) یعنی گردنش کلفت است.
به ملکی گالی دنباله روی

بپرس