پکا

لغت نامه دهخدا

پکا. [ پ ُ ] ( اِ ) صاحب فرهنگ شعوری گوید نوعی درخت است.

فرهنگ فارسی

نوعی درخت است

گویش مازنی

/pekaa/ پایه های کلفت و مقاوم چوب بست ها - پایه ی ضخیم چوبی

واژه نامه بختیاریکا

( پُکا ) ( ● ) ؛ بمب

پیشنهاد کاربران

واژگان کتیچی
پَکّا pakkā در گویش کتیچی به معنی مطمئن، اطمینان است.
پکا بورن: مطمئن بودن