پک و پوز
لغت نامه دهخدا
- بی پک و پوز ؛ سست و ضعیف در سخن.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. ریخت و شکل کسی، ظاهر شخص.
واژه نامه بختیاریکا
پیشنهاد کاربران
به صورت کلی صورت شخص مورد خطابه. پک یعنی پهنای صورت. پوز به کشیدگی صورت گفته میشه که چانه مد نظره . کلمه قدیمیه که در گویش فارس زبانها استفاده میشه. و هیچ جنبه توهین امیزی نداره. ولی بخاطر نامفهوم بودن در گویش امروزی بعضی از افراد به صورت توهین برداشت میکنن.
پَک و پوز در گویش یزدی به صورت می گویند ، اما با حالت تحقر و بی ادبانه