پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» نهادی پژوهشی است که به طور عمده، وظیفه تحقیق در علوم انسانی و انجام مطالعات فرهنگی را بر عهده دارد. به نحوی که اکثر اساتید برجسته حوزه علوم انسانی در کارنامه خود ارتباط مؤثری با این نهادی پژوهشی است که به طور عمده، وظیفه تحقیق در علوم انسانی و انجام مطالعات فرهنگی را بر عهده دارد. به نحوی که اکثر اساتید برجسته حوزه علوم انسانی در کارنامه خود ارتباط مؤثری با این پژوهشگاه داشته اند.
در سال 1360 با ادغام 12 مؤسسه پژوهشی، نهادی با عنوان «مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی» وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالی تشکیل شد. در سال 1369 پس از تغییر تشکیلات سازمانی، این مؤسسه با تصویب شورای گسترش آموزش عالی عنوان «پژوهشگاه» را دریافت کرد که تشکیلات سازمانی آن در خرداد ماه 1372 به تصویب نهایی سازمان امور اداری و استخدامی کشور رسید.
در این مدت نیز پژوهشگاه هایی به آن اضافه شده و یک مؤسسه از آن منشعب شد. در سال 1373 شورای عالی پژوهشگاه به منظور تأکید بر گرایش علوم انسانی و مسائل فرهنگی در تحقیقات پژوهشگاه، عنوان «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» را برای این نهاد پیشنهاد کرد که مورد تصویب شورای گسترش آموزش عالی قرار گرفت.
در حال حاضر این پژوهشگاه دارای پژوهشکده زبان و ادبیات فارسی، پژوهشکده اندیشه سیاسی در اسلام، پژوهشکده تاریخ، پژوهشکده زبان شناسی، پژوهشکده علوم اجتماعی، پژوهشکده مطالعات فرهنگ ها، پژوهشکده مطالعات تطبیقی اقتصاد، گروه بررسی مسائل زنان، گروه علم و دین، گروه فکرپروری برای کودکان و نوجوانان، گروه غرب شناسی، گروه فلسفه و کلام، مرکز تحقیقات امام علی علیه السلام، مرکز اسناد فرهنگی آسیا و شورای بررسی متون است.
گفتنی است در حال حاضر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در بعضی رشته ها در سطح کارشناسی ارشد و دکتری اقدام به پذیرش دانشجو می کند.

دانشنامه آزاد فارسی

سازمانی تحقیقاتی در زمینۀ علوم انسانی. در ۱۳۶۰ش با نام موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی از ادغام چند مؤسسه پژوهشی با نام های انجمن حکمت و فلسفه ایران، بنیاد شاهنامۀ فردوسی، بنیاد فرهنگ ایران، بنیاد فرهنگ و هنر ایران، پژوهشکدۀ علوم ارتباطی و توسعۀ ایران، فرهنگستان زبان ایران، فرهنگستان علوم ایران، مرکز اسناد فرهنگی آسیا، مرکز ایرانی تحقیقات تاریخی، و مرکز ایرانی مطالعۀ فرهنگ ها تأسیس شد. در ۱۳۶۹ش پس از تغییرات سازمانی و تشکیلاتی از سوی شورای گسترش آموزش عالی، عنوان پژوهشگاه یافت. در ۱۳۷۳، شورای عالی پژوهشگاه که از بخش های تشکیل دهندۀ آن است، برای تأکید بر گرایش علوم انسانی در تحقیقات پژوهشگاه، عنوان پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را برای آن برگزید. تشکیلات آن علاوه بر شورای عالی پژوهشگاه، از هیئت امنا، ریاست پژوهشگاه، شورای پژوهشی، حوزۀ معاونت ها، پژوهشکده ها، گروه های مستقل تحقیقاتی، مراکز اسناد فرهنگی آسیا، کتابخانه ها، مرکز رایانه، انتشارات و روابط عمومی تشکیل شده است. پژوهشکده های آن عبارت اند از ادبیات، زبان شناسی، تاریخ و فلسفۀ علوم، علوم و ادیان، علوم اجتماعی و مطالعۀ فرهنگ ها. دو دوره برنامۀ آموزشی شامل دورۀ تحصیلات تکمیلی و دوره های آزاد آموزشی دارد. در چند سال اخیر، انجمن حکمت و فلسفه ایران از پژوهشگاه جدا و سازمانی مستقل شده است.

پیشنهاد کاربران

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ( نام سابق بنیاد فرهنگ ایران ) ، یک پژوهشگاه ملی دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران است. مأموریت این پژوهشگاه، مطالعه و تحقیق در حوزهٔ علوم انسانی و علوم فرهنگی است. این پژوهشگاه متشکل از سیزده پژوهشکده، چهار مرکز پژوهشی و دو گروه پژوهشی مستقل در حوزه های علوم سیاسی، تاریخ، ادبیات، فلسفه، زبانشناسی، جامعه شناسی، روان شناسی، اخلاق، ارتباطات، مطالعات اسلامی و قرآنی، دانشنامه نگاری، مطالعات فرهنگی و میان فرهنگی، اقتصاد، مدیریت، نوآوری، فناوری و رویکردهای انتقادی به علوم انسانی است.
...
[مشاهده متن کامل]

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی قدیمی ترین و بزرگ ترین پژوهشگاه علوم انسانی و اجتماعی در کشور ایران و خاورمیانه است. هم اکنون ریاست این مرکز را دکتر موسی نجفی بر عهده دارد. این پژوهشگاه صرفاً در سطوح کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی ( PhD ) دانشجو می پذیرد. اکثر دانشمندان و استادان برجسته علوم انسانی و اجتماعی کشور از دیرباز در کارنامه خود ارتباط مؤثری با پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی داشته اند.
تعدادی از سرشناس ترین استادان و محققان علوم انسانی و اجتماعی کشور سابقه عضویت در هیئت علمی یا استخدام در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را داشته اند. در ذیل به تعدادی از نامدارترین آنها اشاره شده است:
• ژاله آموزگار
• محسن ابوالقاسمی
• محمدمهدی اردبیلی
• عماد افروغ
• فرزین بانکی
• اشرف بروجردی
• مهرداد بهار
• تقی پورنامداریان
• ناصر تکمیل همایون
• محمدتقی راشد محصل
• سعید زیباکلام
• زهره زرشناس
• علی اکبر سعیدی سیرجانی
• فریدون شیرین کام
• امید طبیب زاده
• سیدحمید طبیبیان
• مصطفی عاصی
• نعمت الله فاضلی
• عبدالحسین فرزاد
• محمد پروین گنابادی
• ایران کلباسی
• کریم مجتهدی
• یحیی مدرسی تهرانی
• داود مهدوی زادگان
• مهشید میرفخرایی
• سیدجواد میری
• پرویز ناتل خانلری
• موسی نجفی
• ابوالقاسم رادفر
• آزیتا افراشی
نام سابق پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، بنیاد فرهنگ ایران بود و سابقه تأسیس آن به سال ۱۳۴۳ می رسد. این پژوهشگاه یکی از قدیمی ترین نهادهای علمی در ایران معاصر محسوب می شود. در مهرماه سال ۱۳۴۳، بنیاد فرهنگ ایران توسط فرح پهلوی به عنوان سازمانی غیرانتفاعی و با هدف پاسداشت، گسترش و پیشبرد زبان فارسی بنیان نهاده شد. بنیاد زیر ریاست فرح پهلوی قرارداشت و دکتر پرویز ناتل خانلری اولین دبیرکل آن بود. در سال ۱۳۵۱، در ذیل بنیاد فرهنگ ایران، پژوهشکده ای با عنوان پژوهشکده فرهنگ ایران تأسیس شد که دارای چهار رشته بود: ادبیات فارسی، زبان های باستانی ایران، زبان شناسی عمومی و تاریخ. مأموریت پژوهشکده این بود که برنامه های جهانی پژوهشی درخصوص زبان شناسی فارسی را پشتیبانی مالی نماید و دانشجویان شاخص را در رشته زبان و ادبیات فارسی بورسیه تحصیلی کند. در ابتدای این برنامه، بیش از سی پژوهشگر دارای مدرک کارشناسی در زبان و ادبیات فارسی در این پژوهشکده با روش پژوهش آشنا شدند و در شعبه های پژوهشی بنیاد با گرفتن کمک هزینه تحصیلی کارآموزی کردند.

پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگیپژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/پژوهشگاه_علوم_انسانی_و_مطالعات_فرهنگی

بپرس