[ویکی نور] پژوهش های قرآنی علامه شعرانی رحمه الله در تفاسیر مجمع البیان روح الجنان و منهج الصادقین. پژوهش های قرآنی علامه شعرانی در تفاسیر مجمع البیان، روح الجنان و منهج الصادقین، مجموعه ای از پاورقی ها و تعلیقات ابوالحسن شعرانی (تهران 1281-1352ش) است که بر سه تفسیر مزبور، به ترتیب از سوره حمد تا سوره ناس نوشته شده است. این تعلیقات را سید محمدرضا غیاثی کرمانی جمع آوری کرده و با افزودن مقدمه ای مختصر درباره شرح حال و منزلت علمی نویسنده و آثار ایشان، در سه جلد منتشر ساخته است.
کتاب حاضر، از مقدمه مصحح و متن اصلی کتاب (شامل پاورقی و تعلیقه های علامه شعرانی بر سه تفسیر یادشده در عنوان، در سه جلد: 1. سوره های حمد - انعام؛ 2. سوره های اعراف - احزاب؛ 3. سوره های سبأ - ناس) تشکیل شده است.
روش نویسنده، توضیحی و تحلیلی است و نویسنده با نظر به جامعیت علمی خودش کوشیده است که ابعاد مختلف را مورد توجه قرار دهد و حقّ مطالب گوناگون تفسیری را به خوبی ادا کند و به سؤالات و شبهات مطرح پاسخ دهد.
زبان و ادبیات این اثر، فارسی - عربی و متناسب با فرهنگ و اصطلاحات و سطح عالی علمی پژوهشگران و استادان تفسیر و علوم قرآنی در حوزه های علمیه جهان تشیع است.
در این مجموعه، نخست، نظر هریک از این مفسران سه گانه مذکور و بعد تعلیقات فارسی یا عربی و یا فارسی - عربی شعرانی ذکر شده است. این اثر، به صورت مستند و با ارجاع به منابع منتشر شده است. مصحح برای مستندسازی این اثر، از 127 منبع مهم عربی و فارسی قدیم و جدید بهره برده است.
کتاب حاضر، از مقدمه مصحح و متن اصلی کتاب (شامل پاورقی و تعلیقه های علامه شعرانی بر سه تفسیر یادشده در عنوان، در سه جلد: 1. سوره های حمد - انعام؛ 2. سوره های اعراف - احزاب؛ 3. سوره های سبأ - ناس) تشکیل شده است.
روش نویسنده، توضیحی و تحلیلی است و نویسنده با نظر به جامعیت علمی خودش کوشیده است که ابعاد مختلف را مورد توجه قرار دهد و حقّ مطالب گوناگون تفسیری را به خوبی ادا کند و به سؤالات و شبهات مطرح پاسخ دهد.
زبان و ادبیات این اثر، فارسی - عربی و متناسب با فرهنگ و اصطلاحات و سطح عالی علمی پژوهشگران و استادان تفسیر و علوم قرآنی در حوزه های علمیه جهان تشیع است.
در این مجموعه، نخست، نظر هریک از این مفسران سه گانه مذکور و بعد تعلیقات فارسی یا عربی و یا فارسی - عربی شعرانی ذکر شده است. این اثر، به صورت مستند و با ارجاع به منابع منتشر شده است. مصحح برای مستندسازی این اثر، از 127 منبع مهم عربی و فارسی قدیم و جدید بهره برده است.