[ویکی فقه] پژوهش و آموزش، دو بال رشد اندیشه ها و علوم اند و هریک بدون دیگری، ناقص. پژوهش، پشتوانه آموزش است و آموزش، سؤال آفرین و زمینه ساز پژوهش. علوم حدیث نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود؛ بدین معنا که باروری آن، در گرو پژوهش و آموزش است. در این نوشتار به سوالات پاسخ می دهد: آیا حدیث و دانش های آن، با تحقیق و تعلیم پیش آمده است و با این دو بال پرواز کرده است، یا نه؟ آیا میزان پژوهش و آموزش، یکسان بوده است؟ و اینک چه باید کرد؟
پژوهش و آموزش، دو بال رشد اندیشه ها و علوم اند و هریک بدون دیگری، ناقص. پژوهش، پشتوانه آموزش است و آموزش، سؤال آفرین و زمینه ساز پژوهش.با آموزش، کاستی های پژوهش و نارسایی های آن برطرف می شود و پرسش های نو جوانه می زند و افق های جدید برای دانشور شکل می گیرد و با این تعاون، دانش بالنده می شود. لذا از رونق افتادن هرکدام، افول و رکود دیگری را در پی دارد.امروزه در ساحت علوم، این وابستگی چنان خود نموده که هیچ پژوهشگاهی بدون آموزش سیر نمی کند و هیچ مرکز آموزشی، خود را بی نیاز از پژوهش نمی بیند.علوم حدیث نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود؛ بدین معنا که باروری آن، در گرو پژوهش و آموزش است.
سابقه پژوش در علوم حدیث
حال، پرسش این است که آیا حدیث و دانش های آن، با تحقیق و تعلیم پیش آمده است و با این دو بال پرواز کرده است، یا نه؟ آیا میزان پژوهش و آموزش، یکسان بوده است؟ اینک چه باید کرد؟درنگی در گذشته نشان از آن دارد که پژوهش، تا اندازه ای در میان عالمان شیعی رونق داشته است. آنان در حفظ و کتابت، تدوین و تبویب، شرح و ترجمه حدیث و نیز در تدوین و شکل دهی علوم حدیث، از قبیل رجال و درایه، تلاش های پر ارجی به عمل آورده اند. تا آن جا که م حمدبن ابی عمیر، صاحب ۹۴ تالیف حدیثی است؛ فضل بن شادان، ۲۸۰اثر حدیثی از خود برجای گذاشت؛ م حمد بن مسعود عیاشی، بیش از ۲۰۰ کتاب حدیثی تالیف کرده؛ علی بن مهزیار اهوازی، ۳۳۳کتاب نگاشت و حسین بن سعید اهوازی، ۳۳۰ اثر عرضه کرد. در دوره بعد نیز م حمدبن یعقوب کلینی، بیست سال در تدوین کتاب الکافی کوشید و شیخ صدوق ، ۳۰۰ مصنف در حدیث پدید آورد.
پژوهش در علوم حدیث در عصر حاضر
در عصر حاضر، کتب حدیثی، بیش از ۲۰۰ عنوان است و مجموع احادیث گردآوری شده در کتب اربعه، بحار الانوار، الوافی، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل، از صدهزار حدیث، تجاوز می کند.
← شرح و تعلیقه نویسی کتب حدیث
...
پژوهش و آموزش، دو بال رشد اندیشه ها و علوم اند و هریک بدون دیگری، ناقص. پژوهش، پشتوانه آموزش است و آموزش، سؤال آفرین و زمینه ساز پژوهش.با آموزش، کاستی های پژوهش و نارسایی های آن برطرف می شود و پرسش های نو جوانه می زند و افق های جدید برای دانشور شکل می گیرد و با این تعاون، دانش بالنده می شود. لذا از رونق افتادن هرکدام، افول و رکود دیگری را در پی دارد.امروزه در ساحت علوم، این وابستگی چنان خود نموده که هیچ پژوهشگاهی بدون آموزش سیر نمی کند و هیچ مرکز آموزشی، خود را بی نیاز از پژوهش نمی بیند.علوم حدیث نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود؛ بدین معنا که باروری آن، در گرو پژوهش و آموزش است.
سابقه پژوش در علوم حدیث
حال، پرسش این است که آیا حدیث و دانش های آن، با تحقیق و تعلیم پیش آمده است و با این دو بال پرواز کرده است، یا نه؟ آیا میزان پژوهش و آموزش، یکسان بوده است؟ اینک چه باید کرد؟درنگی در گذشته نشان از آن دارد که پژوهش، تا اندازه ای در میان عالمان شیعی رونق داشته است. آنان در حفظ و کتابت، تدوین و تبویب، شرح و ترجمه حدیث و نیز در تدوین و شکل دهی علوم حدیث، از قبیل رجال و درایه، تلاش های پر ارجی به عمل آورده اند. تا آن جا که م حمدبن ابی عمیر، صاحب ۹۴ تالیف حدیثی است؛ فضل بن شادان، ۲۸۰اثر حدیثی از خود برجای گذاشت؛ م حمد بن مسعود عیاشی، بیش از ۲۰۰ کتاب حدیثی تالیف کرده؛ علی بن مهزیار اهوازی، ۳۳۳کتاب نگاشت و حسین بن سعید اهوازی، ۳۳۰ اثر عرضه کرد. در دوره بعد نیز م حمدبن یعقوب کلینی، بیست سال در تدوین کتاب الکافی کوشید و شیخ صدوق ، ۳۰۰ مصنف در حدیث پدید آورد.
پژوهش در علوم حدیث در عصر حاضر
در عصر حاضر، کتب حدیثی، بیش از ۲۰۰ عنوان است و مجموع احادیث گردآوری شده در کتب اربعه، بحار الانوار، الوافی، وسائل الشیعه و مستدرک الوسائل، از صدهزار حدیث، تجاوز می کند.
← شرح و تعلیقه نویسی کتب حدیث
...
wikifeqh: پژوهش_در_علوم_حدیث