پژواک یابی در جانوران، که با نام های زیست سونار و بایوسونار نیز شناخته می شود، روشی مبتنی بر به کارگیری سونار توسط جانوران برای اهدافی چون موقعیت یابی، جهت یابی، و پیدا کردن طعمه است. جانورانی که پژواک یابی می کنند صدایی را به محیط دور خود گسیل می کنند و با گوش سپردن و تجزیه و تحلیل پژواک آن، موقعیت اشیا در محیط اطراف را متوجه می شوند.
چندین گونه جانور از پژواک یابی برای اهداف گوناگون بهره می گیرند. از جمله این جانوران می توان به خفاش ها[ ۱] و نهنگ های دندان دار[ ۲] اشاره کرد. دسته های کوچکتری از جانوران از جمله حشره خوران[ ۳] و دو گونه پرنده غارزی نیز توانایی به کارگیری پژواک یابی را دارند. این پرندگان نمونه های ساده تری از پژواک یابی را در مقایسه با آنچه خفاش ها و آب بازسانان دارا هستند، در هنگام پرواز میان درخت ها و غارهای محل زندگیشان به کار می برند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچندین گونه جانور از پژواک یابی برای اهداف گوناگون بهره می گیرند. از جمله این جانوران می توان به خفاش ها[ ۱] و نهنگ های دندان دار[ ۲] اشاره کرد. دسته های کوچکتری از جانوران از جمله حشره خوران[ ۳] و دو گونه پرنده غارزی نیز توانایی به کارگیری پژواک یابی را دارند. این پرندگان نمونه های ساده تری از پژواک یابی را در مقایسه با آنچه خفاش ها و آب بازسانان دارا هستند، در هنگام پرواز میان درخت ها و غارهای محل زندگیشان به کار می برند. [ ۴]
wiki: پژواک یابی در جانوران