پژمان بختیاری، حسین (تهران ۱۲۷۹ـ۱۳۵۳ش)
شاعر ایرانی. فرزند علی مرادخان بختیاری و ژالۀ قائم مقامیِ شاعر بود. در مدرسۀ سن لوئی درس خواند و در وزارت پست و تلگراف و تلفن به کار پرداخت. با زبان فرانسوی آشنایی داشت و با ادبیات کلاسیک فارسی بسیار مأنوس بود و در این زمینه پژوهش هایی دارد. در شعر به شیوۀ سنتی، به ویژه در غزل، گوینده ای چیره دست بود. خاشاک (تهران، ۱۳۳۵)، کویر اندیشه (تهران، ۱۳۴۹) و دیوان پژمان (با مقدمۀ محمد ابراهیم باستانی پاریزی، ۱۳۶۸) شعرهای او را دربر می گیرد. گذشته از برخی مثنوی ها، بیشتر با غزل های خود شناخته شده است. زبان غزل های وی به شیوۀ عراقی نزدیک است و به دلیل آشنایی گستردۀ شاعر با ادبیات کلاسیک و رُمانتیک اروپایی، از برخی نوآوری ها، به ویژه از نظر تصویرپردازی و ساده شدن زبان، تهی نیست.
شاعر ایرانی. فرزند علی مرادخان بختیاری و ژالۀ قائم مقامیِ شاعر بود. در مدرسۀ سن لوئی درس خواند و در وزارت پست و تلگراف و تلفن به کار پرداخت. با زبان فرانسوی آشنایی داشت و با ادبیات کلاسیک فارسی بسیار مأنوس بود و در این زمینه پژوهش هایی دارد. در شعر به شیوۀ سنتی، به ویژه در غزل، گوینده ای چیره دست بود. خاشاک (تهران، ۱۳۳۵)، کویر اندیشه (تهران، ۱۳۴۹) و دیوان پژمان (با مقدمۀ محمد ابراهیم باستانی پاریزی، ۱۳۶۸) شعرهای او را دربر می گیرد. گذشته از برخی مثنوی ها، بیشتر با غزل های خود شناخته شده است. زبان غزل های وی به شیوۀ عراقی نزدیک است و به دلیل آشنایی گستردۀ شاعر با ادبیات کلاسیک و رُمانتیک اروپایی، از برخی نوآوری ها، به ویژه از نظر تصویرپردازی و ساده شدن زبان، تهی نیست.