پژمان اکبرزاده ( زادهٔ ۱۳۵۹ در شیراز ) نوازندهٔ پیانو، پژوهشگر موسیقی، مستندساز و روزنامه نگار ایرانی است.
از ۹ سالگی نزد غلام لقمانی با مقدمات موسیقی آشنا شد و سپس با بهرام نصرالهی نوازندگی پیانو را ادامه داد. وی در تهران به طور جدی تحت آموزش فرمان بهبود، استاد پیشین هنرستان عالی موسیقی قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
از ۱۵ سالگی تحقیق دربارهٔ فعالیت های هنرمندان معاصر موسیقی ایران را آغاز کرد و سه سال بعد نخستین بخش از تحقیقات خود دربارهٔ رهبران ارکستر و آهنگسازان ایرانی را به صورت کتاب منتشر کرد. این کتاب در فصلنامه موسیقی شناسی ایران ( چاپ مریلند ) «مایه سرفرازی جامعه موسیقی شناسی ایران» قلمداد شد و در دانشنامه ایرانیکا به عنوان منبع مورد کاربرد قرار گرفت. بخش های بعدی این مجموعه چهار جلدی به نوازندگان سازهای ایرانی، موسیقی شناسان، منتقدان موسیقی، پژوهشگران موسیقی، متخصصان آموزش موسیقی و در نهایت، نوازندگان ایرانی سازهای غربی اختصاص دارند.
پژمان اکبرزاده از سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ هماهنگ کننده سازمان برخط خلیج فارس در تهران بود. گروهی متشکل از ایرانیان در کشورهای گوناگون که هدف اصلی شان پاسداری از نام خلیج فارس در نشریات بین المللی است. وی در دو همایش پژوهش های خلیج فارس در تالار حافظ شیراز و خانه هنرمندان ایران در تهران سخنرانی کرد و در مصاحبه هایی با رادیو فردا و وبگاه واشینگتن پرزیم شرکت جست. همزمان با بخش هنری و اجتماعی برخی نشریات اصلاح طلب در تهران مانند یاس نو و شرق همکاری داشت. وی با شماری از نشریات ایرانی در آمریکا مانند «میراث ایران» و «پیوند نیوز» و از سال ۲۰۰۶ با بخش فارسی بی. بی. سی همکاری کرد.
وی در سال ۱۳۸۵ راهی هلند شد و فعالیت هایش را به مدت هشت سال به عنوان تهیه کننده ارشد در رادیو زمانه پی گرفت و در اسفند ۱۳۸۶ برای نخستین بار در آمستردام یک رسیتال برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو ترتیب داد. او تلاش برای شناساندن موسیقی ایرانی به روایت پیانو را در برنامه های دیگری از جمله در کنسرت خباو آمستردام و دانشگاه کلن ادامه داد. او از سال ۲۰۱۷ به ساخت فیلم های مستند و برنامه های تلویزیونی درباره آثار تاریخی ایران در بیرون از مرزهای کنونی ایران مانند طاق کسری و دژ دربند روی آورد. پژمان اکبرزاده در سال ۲۰۱۸ ضبط های گروه همسرایان فرح از ترانه های محلی ایران ( به رهبری اولین باغچه بان ) که به دلیل وقوع انقلاب اسلامی انتشار آنها در تهران غیرممکن شده بود را در اروپا منتشر کرد. در سال 2022 مجموعه ای از صد سال آثار آهنگسازان ایرانی برای ویلنسل به کوشش او در اروپا منتشر شد.
از ۹ سالگی نزد غلام لقمانی با مقدمات موسیقی آشنا شد و سپس با بهرام نصرالهی نوازندگی پیانو را ادامه داد. وی در تهران به طور جدی تحت آموزش فرمان بهبود، استاد پیشین هنرستان عالی موسیقی قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
از ۱۵ سالگی تحقیق دربارهٔ فعالیت های هنرمندان معاصر موسیقی ایران را آغاز کرد و سه سال بعد نخستین بخش از تحقیقات خود دربارهٔ رهبران ارکستر و آهنگسازان ایرانی را به صورت کتاب منتشر کرد. این کتاب در فصلنامه موسیقی شناسی ایران ( چاپ مریلند ) «مایه سرفرازی جامعه موسیقی شناسی ایران» قلمداد شد و در دانشنامه ایرانیکا به عنوان منبع مورد کاربرد قرار گرفت. بخش های بعدی این مجموعه چهار جلدی به نوازندگان سازهای ایرانی، موسیقی شناسان، منتقدان موسیقی، پژوهشگران موسیقی، متخصصان آموزش موسیقی و در نهایت، نوازندگان ایرانی سازهای غربی اختصاص دارند.
پژمان اکبرزاده از سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۵ هماهنگ کننده سازمان برخط خلیج فارس در تهران بود. گروهی متشکل از ایرانیان در کشورهای گوناگون که هدف اصلی شان پاسداری از نام خلیج فارس در نشریات بین المللی است. وی در دو همایش پژوهش های خلیج فارس در تالار حافظ شیراز و خانه هنرمندان ایران در تهران سخنرانی کرد و در مصاحبه هایی با رادیو فردا و وبگاه واشینگتن پرزیم شرکت جست. همزمان با بخش هنری و اجتماعی برخی نشریات اصلاح طلب در تهران مانند یاس نو و شرق همکاری داشت. وی با شماری از نشریات ایرانی در آمریکا مانند «میراث ایران» و «پیوند نیوز» و از سال ۲۰۰۶ با بخش فارسی بی. بی. سی همکاری کرد.
وی در سال ۱۳۸۵ راهی هلند شد و فعالیت هایش را به مدت هشت سال به عنوان تهیه کننده ارشد در رادیو زمانه پی گرفت و در اسفند ۱۳۸۶ برای نخستین بار در آمستردام یک رسیتال برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو ترتیب داد. او تلاش برای شناساندن موسیقی ایرانی به روایت پیانو را در برنامه های دیگری از جمله در کنسرت خباو آمستردام و دانشگاه کلن ادامه داد. او از سال ۲۰۱۷ به ساخت فیلم های مستند و برنامه های تلویزیونی درباره آثار تاریخی ایران در بیرون از مرزهای کنونی ایران مانند طاق کسری و دژ دربند روی آورد. پژمان اکبرزاده در سال ۲۰۱۸ ضبط های گروه همسرایان فرح از ترانه های محلی ایران ( به رهبری اولین باغچه بان ) که به دلیل وقوع انقلاب اسلامی انتشار آنها در تهران غیرممکن شده بود را در اروپا منتشر کرد. در سال 2022 مجموعه ای از صد سال آثار آهنگسازان ایرانی برای ویلنسل به کوشش او در اروپا منتشر شد.
