پژاگن. [ پ َ گ ِ ] ( ص مرکب ) فژاگن. پژوین. ناشسته. آلوده به ریم. پلید. چرکن. زشت. دَنِس :لطیف و جوانم چو گل در بهارپژاگن نیم سالخورده نیم.ابوشکور.و رجوع به فژاگن شود.
چرکین، چرک آلود، پلید، پژوین: لطیف و جوانم چو گل به گاه بهار / پژاگن نیَم سال خورده نیَم (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۸۸ ).
