پچنی. [ پ ِ ] ( اِخ ) از مستملکات آواک پسر ایونی. واقع در نواحی آنسوی اَرَس که جلال الدین خوارزمشاه گرجیان و متحدین آنان را در آنجا منهزم ساخت و از آنجا بقصد تجدید محاصره خلاط بیرون شد. رجوع به تاریخ مغول ص 129 شود.
