پپی یکم

پپی یکم سومین پادشاه دودمان ششم مصر باستان است. نام او پپی مِریرَع نیز می باشد که به معنای «محبوب رع» است.
دوران تتی با هجوم گسترده ارتش او به نوبی همراه بود، همچنین در این دوران تجارت با مناطق دوردستی همچون لبنان و کرانه های سومالی رونق گرفت. در این دوره اشرافیت نیز رشد بسیار زیادی پیدا کرد. یکی از درباریان شاه به نام وِنی در آسیا زیر نام شاه جنگید. شهر ممفیس پس از دودمان هجدهم تغییر نام داد و نام مجموعه آرامگاه پپی با نام مِنِفر پپی را گرفت. [ ۱]
سنگ نبشته های «اونی» حکایت از غارت گسترده فلسطین توسط سپاهیان پپی دارند. مهاجمان مصری در حبشه و فلسطین خانه ها را ویران می کرده و درخت های انجیر را ریشه کن می کردند و تاکستان ها را نابود؛ و سرانجام با شمار بسیاری اسیر و غنایم فراوان باز می گشتند. مصریان در آثار خود به این اسیران «مردگان زنده» می گفته اند. [ ۲]
افول پادشاهی کهن به گمانی در دوره تتی آغاز شد چرا که در آن هنگام نومارکها ( نمایندگان محلی فرعون ) نیرومندتر شدند و تاثیر بیشتری بر کشور گذاشتند. پپی با دو خواهر خود - آنخِسِنِپِپی یکم و دوم - ازدواج کرد. این خواهران بعدها پسرانی زاییدند که هر دو فرعون شدند. [ ۳]