پپن

لغت نامه دهخدا

پپن. [ پ ِ پ َ ] ( اِخ ) ملقب به قصیر پسر شارل مارتل. نخستین پادشاه فرانسه از سلسله کارُلنژی است ( رجوع به کارلنژیان شود ). که بسال 714م.95/ هَ. ق. در ژوپیی از اعمال بلژیک ولادت یافت و بسال 768م.150/ هَ. ق. در سَن دُنیس درگذشت. وی مردی قصیرالقامه بود و بهمین سبب نیز قصیر لقب یافته است اما نیروئی خارق العاده داشت. اندکی پیش از فوت پدر خویش بحکومت نوستری و بورگنی و پروانس رسید و از دو برادر وی یکی موسوم به کارلمان بر اُسترازی حکومت یافت و دیگری موسوم به گریفون بر آنان بشورید و مغلوب شد. از این پس وی با قوم آکیتن و آلامان و باوار و ساکسن جنگید. در سال 751 م. بحمایت پاپ به پادشاهی فرانسه شناخته شد. پپن پس از ازدواج با برث از او دو پسر آورد یکی بنام شارلمانی و دیگری بنام کارلمان.

فرهنگ فارسی

ملقب به قیصر ( کوتاه ] پسر شارل مارتل نخستین پادشاه فرانسه از سلسله کارلنژی ( و. ژوپیل ۷۱۴ - ف. سن دنی ۷۶۸ م . ) وی مردی کوتاه قد بود و به همین سبب به قیصر (کوتاه ) معروف شد . اما نیرویی خارق العاده داشت . پپن اندکی پیش از فوت پدر خویش به حکومت [ نوستری ] و [ بورگنی ] و [ پروانس ] رسید و برادر او کارلمان بر [ استرازی ] حکومت یافت . برادر دیگر موسوم به [ گریفون ] بر آنان بشورید و مغلوب شد . از آن پس پپن با اقوام آکبتن و آلامان و باواروساکسون جنگید . در سال ۷۵۱ م . به حمایت پاپ به پادشاهی فرانسه شناخته شد . پپن پس از ازدواج با برث از او دو پسر یافت : شارلمانی کارلمان .
ملقب به قیصر پسر شارل مارتل

پیشنهاد کاربران

بپرس