پپسین

پپسین ( Pepsin ) ، آنزیمی است پروتئینی که به طور غیرمستقیم از سلول های اصلی معده ترشح می شود و به هضم پروتئین ها کمک می کند. آنزیم پپسین پروتئین ها را به پروتئین های کوچکتر تبدیل می کند. پیش ساز پروتئاز های معده ( آنزیم پروتئینی ابتدا غیر فعال ) را به طور کلی پپسینوژن می گویند که بر اثر کلریدریک اسید ( اسید معده ) به پپسین تبدیل می شود
پپسین خود نیز می تواند بر اثر بر پپسینوژن تولید پپسین را افزایش دهد
این آنزیم یک اندوپپتیداز است لذا پروتئین ها را از وسط به پلی پپتیدها تجزیه می کند. پپسین به صورت پروآنزیم پپسینوژن از سلول های اصلی معده ترشح می شود. پپسین اولین آنزیم گوارشی است که کشف شده است. حداکثر فعالیت پپسین در محیط اسیدی معده و PH حدود دو است در PH هشت و بالاتر این آنزیم کاملاً تخریب می شود.
آنزیم پپسین به صورت پپسینوژن که فاقد فعالیت گوارشی است در داخل سلول های معده ساخته می شود. ولی این پیش آنزیم با ورود به معده در حضور کلریدریک اسید بلافاصله فعال شده و به شکل پپسین در می آید. پپسین در محیط با اسیدیته بالا آنزیم پروتئولیتیک بسیار فعالی است و به ویژه پیوند بین اسیدآمینه های آروماتیک و هیدروفوبیک را می شکند. اما اگر PH محیط از ۵ افزایش یابد ( با ورود غذا به روده ) ، اثر پروتئولیتیک پپسین بسیار ضعیف شده و ممکن است کاملاً غیرفعال گردد. پپسین فقط در هضم پروتئین ها نقش دارد و در هضم کربوهیدرات و چربی تأثیری ندارد.

پِپْسین (pepsin)
آنزیم تجزیه کنندۀ پروتئین۱ ها به هنگام هضم (گوارش)۲. دیوارۀ معده آن را ترشح می کند. این آنزیم به محیط اسیدی قوی، نظیر محیط معده۳، نیاز دارد و مولکول های بزرگ پروتئینی را به مولکول های کوچک پروتئین (پلی پپتیدها۴ی کوچک تر) تبدیل می کند، بنابراین، نوعی پروتئاز۵ است.
proteindigestionstomachpolypeptidesprotease