پوینده، محمّدجعفر (یزد ۱۳۳۳ـ تهران ۱۳۷۷ش)
پوینده، محمّدجعفر
مترجم ایرانی. در ۱۳۵۳ از دانشگاه تهران در رشتۀ حقوق فارغ التحصیل شد و در همان سال به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربون در رشتۀ جامعه شناسی دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت (۱۳۵۶). در ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و به کار ترجمه پرداخت. مترجمی پرکار بود و افزون بر مقاله های بسیار، ۲۷ کتاب نیز به فارسی ترجمه کرد. پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. از ترجمه های اوست: پیردختر اونوره بالزاک (۱۳۶۷)؛ جامعه شناسی ادبیات (دفاع از جامعه شناسی رمان) لوسین گلدمن (۱۳۷۱)؛ سپیده دمان فلسفۀ تاریخ بورژوایی ماکس هورکهایمر (۱۳۷۶)؛ پیکار با تبعیض جنسی آندره میشل (۱۳۷۶)؛ اعلامیۀ حقوق بشر و تاریخچۀ آن اثر لگن جانسون (۱۳۷۷)؛ تاریخ و آگاهی طبقاتی جورجی لوکاچ (۱۳۷۷)؛ هگل و اندیشۀ فلسفی در روسیه: ۱۸۳۰ـ۱۹۱۷ اثر گی پلانتی ـ بونژور (۱۳۷۹).
پوینده، محمّدجعفر
مترجم ایرانی. در ۱۳۵۳ از دانشگاه تهران در رشتۀ حقوق فارغ التحصیل شد و در همان سال به فرانسه رفت و از دانشگاه سوربون در رشتۀ جامعه شناسی دانشنامۀ کارشناسی ارشد گرفت (۱۳۵۶). در ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و به کار ترجمه پرداخت. مترجمی پرکار بود و افزون بر مقاله های بسیار، ۲۷ کتاب نیز به فارسی ترجمه کرد. پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. از ترجمه های اوست: پیردختر اونوره بالزاک (۱۳۶۷)؛ جامعه شناسی ادبیات (دفاع از جامعه شناسی رمان) لوسین گلدمن (۱۳۷۱)؛ سپیده دمان فلسفۀ تاریخ بورژوایی ماکس هورکهایمر (۱۳۷۶)؛ پیکار با تبعیض جنسی آندره میشل (۱۳۷۶)؛ اعلامیۀ حقوق بشر و تاریخچۀ آن اثر لگن جانسون (۱۳۷۷)؛ تاریخ و آگاهی طبقاتی جورجی لوکاچ (۱۳۷۷)؛ هگل و اندیشۀ فلسفی در روسیه: ۱۸۳۰ـ۱۹۱۷ اثر گی پلانتی ـ بونژور (۱۳۷۹).