پوینت نوآر. پوینت نوآر[ ۱] ( به فرانسوی: Pointe - Noire ) ، به معنای نقطهٔ سیاه، یک شهر در جمهوری کنگو است. [ ۲] پوینت نوآر ۱٬۱۴۴ کیلومترمربع مساحت و ۷۱۵٬۳۳۴ نفر جمعیت دارد و ۱۴ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است. با در نظر گرفتن کل منطقه شهری و حومه، جمعیت این شهر به بیش از ۱ میلیون نفر می رسد.
پوینت نوآر مرکز اصلی تجاری جمهوری کنگو و دومین شهر بزرگ این کشور، پس از پایتخت آن یعنی برازاویل است. این شهر بر روی اراضی بین خلیج پوینت نوآر و اقیانوس اطلس واقع شده و از سال ۲۰۰۴ به عنوان یک منطقه خودگردان اداره می شود.
شهرهای نیواورلئان، لوئیزیانا و لو آور خواهرخوانده های پوینت نوآر هستند.
نام پوینت نوآر ( "نقطه سیاه" ) را دریانوردان پرتغالی بر این منطقه گذاشتند زیرا در سال ۱۴۸۴ پاره ای از صخره های سیاه را در برآمدگی ساحل سنگی آن دیدند و برای آنان تبدیل به یک نقطه مرجع دریانوردی شد. اصل نام آن به زبان پرتغالی Ponta Negra بود. این محل بعداً، در سال ۱۸۸۳، یک شکل یک دهکده ماهیگیری کوچک درآمد.
پس از امضای معاهده ای از سوی فرانسوی ها با مردم محلی ( لاوئونگوها ) در سال ۱۹۱۰، آفریقای استوایی فرانسه ایجاد شد و شرکت های فرانسوی اجازه بهره برداری از کنگوی میانه ( کنگو برازاویل امروزی ) را پیدا کردند. به زودی ساخت راه آهنی که برازاویل، یعنی پایانه کشتیرانی در رودخانه کنگو و رودخانه اوبانگی، را به ساحل اقیانوس اطلس متصل می کرد، ضروری شد.
از آنجایی که وجود تنداب ها حرکت در رودخانه کنگو را از کنار برازاویل غیرممکن می سازد، و محل پایانه ساحلی راه آهن باید امکان ساخت بندری با عمق کافی را فراهم می کرد، مقامات بر خلاف تصمیم قبلی، مکان پوینت نوآر را به جای لیبرویل انتخاب کردند.
پوینت نوآر در سال ۱۹۲۳، به عنوان پایانه راه آهن کنگو - به اقیانوس ( CFCO ) انتخاب شد و در سال ۱۹۲۷ برای حدود ۳۰۰۰ نفر سکنه آن زمان شهر، آب آشامیدنی فراهم شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپوینت نوآر مرکز اصلی تجاری جمهوری کنگو و دومین شهر بزرگ این کشور، پس از پایتخت آن یعنی برازاویل است. این شهر بر روی اراضی بین خلیج پوینت نوآر و اقیانوس اطلس واقع شده و از سال ۲۰۰۴ به عنوان یک منطقه خودگردان اداره می شود.
شهرهای نیواورلئان، لوئیزیانا و لو آور خواهرخوانده های پوینت نوآر هستند.
نام پوینت نوآر ( "نقطه سیاه" ) را دریانوردان پرتغالی بر این منطقه گذاشتند زیرا در سال ۱۴۸۴ پاره ای از صخره های سیاه را در برآمدگی ساحل سنگی آن دیدند و برای آنان تبدیل به یک نقطه مرجع دریانوردی شد. اصل نام آن به زبان پرتغالی Ponta Negra بود. این محل بعداً، در سال ۱۸۸۳، یک شکل یک دهکده ماهیگیری کوچک درآمد.
پس از امضای معاهده ای از سوی فرانسوی ها با مردم محلی ( لاوئونگوها ) در سال ۱۹۱۰، آفریقای استوایی فرانسه ایجاد شد و شرکت های فرانسوی اجازه بهره برداری از کنگوی میانه ( کنگو برازاویل امروزی ) را پیدا کردند. به زودی ساخت راه آهنی که برازاویل، یعنی پایانه کشتیرانی در رودخانه کنگو و رودخانه اوبانگی، را به ساحل اقیانوس اطلس متصل می کرد، ضروری شد.
از آنجایی که وجود تنداب ها حرکت در رودخانه کنگو را از کنار برازاویل غیرممکن می سازد، و محل پایانه ساحلی راه آهن باید امکان ساخت بندری با عمق کافی را فراهم می کرد، مقامات بر خلاف تصمیم قبلی، مکان پوینت نوآر را به جای لیبرویل انتخاب کردند.
پوینت نوآر در سال ۱۹۲۳، به عنوان پایانه راه آهن کنگو - به اقیانوس ( CFCO ) انتخاب شد و در سال ۱۹۲۷ برای حدود ۳۰۰۰ نفر سکنه آن زمان شهر، آب آشامیدنی فراهم شد.
wiki: پوینت نوآر