پویا بَختیاری ( ۱۹ شهریور ۱۳۷۱ – ۲۵ آبان ۱۳۹۸ ) یکی از کشته شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ ایران بود. او ساکن مهرشهر کرج بود و به همراه مادر و خواهرش در این اعتراضات حضور داشت. بختیاری به وسیلهٔ اصابت گلوله به جمجمه از سوی نیروهای امنیتی وابسته به جمهوری اسلامی ایران کشته شد. والدینش منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه پس از کشته شدن او بازداشت شدند.
... [مشاهده متن کامل]
پویا بختیاری در ۱۹ شهریور سال ۱۳۷۱ متولد شد. او فارغ التحصیل رشتهٔ مهندسی برق بود و یک کارگاه کوچک متعلق به خانواده را مدیریت می کرد. وی قصد مهاجرت به کانادا را داشت و به خوشنویسی، شعر و تاریخ ایران علاقه مند بود.
منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری، که پنج سال در جنگ ایران و عراق حضور داشته است، اعلام نمود که پسر ۲۷ ساله اش در روز ۲۵ آبان ۱۳۹۸، در خیابان رزهبان، فاز ۴ مهرشهر کرج به ضرب گلوله کشته شد. به گفتهٔ او، پویا به همراه خواهر و مادرش در دومین روز از اعتراضات مردمی به افزایش قیمت بنزین به راهپیمایی معترضان پیوست که جمجمه اش هدف گلوله قرار گرفت و پیش از رسیدن به بیمارستان جان باخت. او به نقل از همسرش ( مادر پویا بختیاری ) می گوید: «یک لحظه دیدم که جمعیت جنازه یک نفر را برداشتند و دیدم پسرم است» او دربارهٔ وضعیتش می گوید: «همسرم از دست رفته است؛ چرا که به چشم خود مغز متلاشی پسرش را دیده است».
پدر پویا بختیاری در گفتگویی با مسیح علی نژاد گفت: «پسرم را کشتید مرا هم اعدام کنید، پسر من اهل شعر و فرهنگ بود نه اشرار، مردم خسته هستند. مسؤلان ما دزد و اختلاس گر هستند. برای همین به امثال پسر من می گویند اشرار، در حالی که اشرار، خودشان هستند. » او در مصاحبه ای با دیلی تلگراف گفت: «پویا سرشار از عشق به ایران بود، اما رژیم ایران مخالف این نوع ذهنیت است. آنها نمی خواهند این نوع تفکر برای کشور ما کار کند و آنها را با گلوله ها از بین می برند».
مادر پویا بختیاری که معلم است در بخشی از گفتگویش با وبسایت ایران وایر گفت:
در حال شعار دادن بودم که ناگهان دیدم سیل جمعیت مردم دارند به سمت پایین بلوار، جایی که من ایستاده بودم می آیند و فریاد می زنند: «می کشم، می کشم، آن که برادرم کشت. »
جسد پویا را روی دست گرفته بودند. صورت خونی پویا در حالی که بدنش روی دست مردم حمل می شد، آخرین تصویری است که من از او در ذهن دارم. فوراً او را به بیمارستان قائم کرج رساندیم که دیدیم دیر شده و او در همان لحظه شلیکِ گلوله جان داده است.
... [مشاهده متن کامل]
پویا بختیاری در ۱۹ شهریور سال ۱۳۷۱ متولد شد. او فارغ التحصیل رشتهٔ مهندسی برق بود و یک کارگاه کوچک متعلق به خانواده را مدیریت می کرد. وی قصد مهاجرت به کانادا را داشت و به خوشنویسی، شعر و تاریخ ایران علاقه مند بود.
منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری، که پنج سال در جنگ ایران و عراق حضور داشته است، اعلام نمود که پسر ۲۷ ساله اش در روز ۲۵ آبان ۱۳۹۸، در خیابان رزهبان، فاز ۴ مهرشهر کرج به ضرب گلوله کشته شد. به گفتهٔ او، پویا به همراه خواهر و مادرش در دومین روز از اعتراضات مردمی به افزایش قیمت بنزین به راهپیمایی معترضان پیوست که جمجمه اش هدف گلوله قرار گرفت و پیش از رسیدن به بیمارستان جان باخت. او به نقل از همسرش ( مادر پویا بختیاری ) می گوید: «یک لحظه دیدم که جمعیت جنازه یک نفر را برداشتند و دیدم پسرم است» او دربارهٔ وضعیتش می گوید: «همسرم از دست رفته است؛ چرا که به چشم خود مغز متلاشی پسرش را دیده است».
پدر پویا بختیاری در گفتگویی با مسیح علی نژاد گفت: «پسرم را کشتید مرا هم اعدام کنید، پسر من اهل شعر و فرهنگ بود نه اشرار، مردم خسته هستند. مسؤلان ما دزد و اختلاس گر هستند. برای همین به امثال پسر من می گویند اشرار، در حالی که اشرار، خودشان هستند. » او در مصاحبه ای با دیلی تلگراف گفت: «پویا سرشار از عشق به ایران بود، اما رژیم ایران مخالف این نوع ذهنیت است. آنها نمی خواهند این نوع تفکر برای کشور ما کار کند و آنها را با گلوله ها از بین می برند».
مادر پویا بختیاری که معلم است در بخشی از گفتگویش با وبسایت ایران وایر گفت:
در حال شعار دادن بودم که ناگهان دیدم سیل جمعیت مردم دارند به سمت پایین بلوار، جایی که من ایستاده بودم می آیند و فریاد می زنند: «می کشم، می کشم، آن که برادرم کشت. »
جسد پویا را روی دست گرفته بودند. صورت خونی پویا در حالی که بدنش روی دست مردم حمل می شد، آخرین تصویری است که من از او در ذهن دارم. فوراً او را به بیمارستان قائم کرج رساندیم که دیدیم دیر شده و او در همان لحظه شلیکِ گلوله جان داده است.
