پوگروم یدوابنه به کشتار یهودیان لهستانی در ۱۰ ژوئیه ۱۹۴۱ در شهر یدوابنه، لهستان اشغالی، در جریان جنگ جهانی دوم و مراحل آغازین هولوکاست گفته می شود. در جریان این پوگروم، کمینه ۳۴۰ مرد، زن و کودک به قتل رسیدند، که حدود ۳۰۰ نفر از آن ها در انباری حبس شده و سپس به آتش کشیده شدند. حدود ۴۰ لهستانی غیر یهودی به عنوان عاملان این کشتار شناسایی شده اند، اگرچه پلیس نظامی آلمان در آن هنگام در شهر حضور داشت.
... [مشاهده متن کامل]
این کشتار در میان بسیاری دیگر کشتارها در منطقه پودلشه، پس از ورود نیروهای آلمانی اندکی پس از حمله آنها به اتحاد جماهیر شوروی، قرار می گیرد. یدوابنه خود تا آن هنگام در اشغالی ۲۰ ماهه توسط نیروهای شووری، پس از تقسیم لهستان به دست آلمان و شوروی، به سر می برد.
قاتلان در یدوابنه از کلیشه های منفی «کمونیسم یهود» علیه قربانیان خود استفاده کردند. پیش از حمله شوروی به شرق لهستان، یدابنه در منطقه ای هوادار حزب ملی لهستان قرار گرفته بود؛ بلوکی ضدیهودی و ضد دولت پیش از جنگ لهستان، که پیشتر جناح افراطی رادیکال این حزب را در سال ۱۹۳۴ غیرقانونی اعلام کرده بود.
آگاهی از این کشتار تنها پس از تلاش فیلمسازان، روزنامه نگاران و دانشگاهیان لهستانی، به ویژه با انتشار نسخه انگلیسی کتاب همسایه ها: نابودی جامعه یهودیان در یدابنه، لهستان از یان گروس در سال ۲۰۰۱، همگانی شد. توجه عمومی به این حادثه باعث تحقیقات رسمی در مورد کشتارها در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ توسط مؤسسه یادبود ملی لهستان شد، که تأیید کرد عاملان اصلی کشتار، لهستانی های بومی بوده اند. این یافته ها باعث بهت شدیدی در میان مردم لهستان شدند، چرا که روایت های رایج مربوط به هولوکاست در لهستان را، که در آن ها عاملان آلمانی معرفی می شدند و نه لهستانی، به چالش می کشیدند. در مراسم یادبود سال ۲۰۰۱ در یدوابنه، رئیس جمهور الکساندر کواشنیوسکی به نمایندگی از کشور عذرخواهی کرد، عذرخواهی که توسط رئیس جمهور برونیسواو کوموروفسکی در سال ۲۰۱۱ نیز تکرار شد.
توافق کلی وجود دارد که نیروهای پلیس آلمان در صبح ۱۰ ژوئیه ۱۹۴۱ یا روز پیش از آن در یدوابنه دیده شده و با اعضای شورای شهر دیدار کردند. در شهادت سموئل وازرشتاین در سال ۱۹۴۵ آمده است که هشت مرد گشتاپو در ۱۰ ژوئیه وارد شهر شدند و با مقامات شهر ملاقات کردند. به گفته شاهد دیگری، چهار یا پنج مرد گشتاپو وارد شدند و «در تالار شهر شروع به گفتگو کردند». پرساک می نویسد که «مرد گشتاپو» برای اشاره به هر آلمانی که اونیفورم سیاه داشت، استفاده می شد. به گفته شاهدان، آنها بر این باور بودند که جلسه برای بحث در مورد قتل یهودیان شهر برگزار شده است.
... [مشاهده متن کامل]
این کشتار در میان بسیاری دیگر کشتارها در منطقه پودلشه، پس از ورود نیروهای آلمانی اندکی پس از حمله آنها به اتحاد جماهیر شوروی، قرار می گیرد. یدوابنه خود تا آن هنگام در اشغالی ۲۰ ماهه توسط نیروهای شووری، پس از تقسیم لهستان به دست آلمان و شوروی، به سر می برد.
قاتلان در یدوابنه از کلیشه های منفی «کمونیسم یهود» علیه قربانیان خود استفاده کردند. پیش از حمله شوروی به شرق لهستان، یدابنه در منطقه ای هوادار حزب ملی لهستان قرار گرفته بود؛ بلوکی ضدیهودی و ضد دولت پیش از جنگ لهستان، که پیشتر جناح افراطی رادیکال این حزب را در سال ۱۹۳۴ غیرقانونی اعلام کرده بود.
آگاهی از این کشتار تنها پس از تلاش فیلمسازان، روزنامه نگاران و دانشگاهیان لهستانی، به ویژه با انتشار نسخه انگلیسی کتاب همسایه ها: نابودی جامعه یهودیان در یدابنه، لهستان از یان گروس در سال ۲۰۰۱، همگانی شد. توجه عمومی به این حادثه باعث تحقیقات رسمی در مورد کشتارها در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ توسط مؤسسه یادبود ملی لهستان شد، که تأیید کرد عاملان اصلی کشتار، لهستانی های بومی بوده اند. این یافته ها باعث بهت شدیدی در میان مردم لهستان شدند، چرا که روایت های رایج مربوط به هولوکاست در لهستان را، که در آن ها عاملان آلمانی معرفی می شدند و نه لهستانی، به چالش می کشیدند. در مراسم یادبود سال ۲۰۰۱ در یدوابنه، رئیس جمهور الکساندر کواشنیوسکی به نمایندگی از کشور عذرخواهی کرد، عذرخواهی که توسط رئیس جمهور برونیسواو کوموروفسکی در سال ۲۰۱۱ نیز تکرار شد.
توافق کلی وجود دارد که نیروهای پلیس آلمان در صبح ۱۰ ژوئیه ۱۹۴۱ یا روز پیش از آن در یدوابنه دیده شده و با اعضای شورای شهر دیدار کردند. در شهادت سموئل وازرشتاین در سال ۱۹۴۵ آمده است که هشت مرد گشتاپو در ۱۰ ژوئیه وارد شهر شدند و با مقامات شهر ملاقات کردند. به گفته شاهد دیگری، چهار یا پنج مرد گشتاپو وارد شدند و «در تالار شهر شروع به گفتگو کردند». پرساک می نویسد که «مرد گشتاپو» برای اشاره به هر آلمانی که اونیفورم سیاه داشت، استفاده می شد. به گفته شاهدان، آنها بر این باور بودند که جلسه برای بحث در مورد قتل یهودیان شهر برگزار شده است.
