پوچ مغز

لغت نامه دهخدا

پوچ مغز. [ م َ ] ( ص مرکب ) کنایه از احمق است.

( صفت ) احمق ابله .

/pooch maghz/ توخالی – هرچیز بی مغز - غوزه های پنبه پس از خارج کردن وش ۳پوسته ی تخمه که مغزش را خورده باشند

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید