پوچ

گرفته اند و رنگ زرد را از زری - ساری گرفته اند و رنگ ابی را از کبود= کووک - گوک گرفته اند و رنگ کرمز را از کرمست پارسی گرفته اند چرا که از گونه ای کرم گرفته میشد و انرا به پارسی پهلوی کرمست ( کرم است ) میگفتند - زود را تز گویند و از تیز گرفته اند تیز برو تیز بیا - و هزاران واژه دگر که چینیان و ترکان زردپوست از پارسی گرفته اند اب را سو گویند و چینیان انرا شو گویند اگر به سانسکریت بنگرید سره سو تی= پر اب است اب را که پارسی پهلوی او میگویند و بیگمان در بسیاری گویشها او - هو میشود انکس که پهلوی و سانسکریت میداند خوب میداند که بهم گردیدن ه - س چونه در پهلوی پربسامد است مانند ده و دس - مانند ماه و ماس - هوم و سوم گیاه آیینی ایرانیان - واژه شاه در پهلوی شان و سان امده و نام ایرانشان - ایرانشاه سراینده کوشنامه و بهمن نامه بهترین نمونه است - و هم اکنون نیز گورانیان و لکها شاه را سان و شان گویند خوارزمی گوید خاقان خان خان است و خان گویش خوارزمیان از شاه شاهان است رنگ سرخ را همینک پشه ای های افغانستان شونیک و سونیک گویند که همان خونیک است - جانشین هم شدن خ و ش هم اینک در پشتو رواج دارد چون پشتو و پختو - و این از انجاست که پیشتر در پارسی باستان واژه ای میان خ و ش بوده هم اکنون انرا در پارسی دری نمیگوییم پشتوهای میان پیشاور و قندهار انرا میگویندو قندهاری ها پشتو و پیشاوریها پختو گویند بدینگونه شان و خان و سان و هان را میتوان دریافت خون را قان گویند که یکی از گویه ها ای سغدی از خون بوده - اینها که گفتم درباره ترکی مغولی و قرقیزی و چینی جور میاید اذری که خود پهلوی ترکی شده است

این واژه از بن بوشماق - boşmaq به معنی زیان رسیدن ( فرهنگ ترکی شاهمرسی ) است.
بوش اسم این فعل است و به معنی خالی و شل است.