پوند اسکاتلند

پوند ( به اسکاتس و اسکاتس میانی: Pund ) یکای پول اسکاتلند قبل از انعقاد پیمان اتحاد در سال ۱۷۰۷ بین پادشاهی اسکاتلند و پادشاهی انگلستان بود. دیوید یکم در قرن دوازدهم آن را بر اساس سیستم پولی کارولینژی معرفی کرد که یک پوند به ۲۰ شیلینگ و هر کدام ۱۲ پنی تقسیم می شد. پول اسکاتلند بعداً به دلیل کاهش ارزش سکه های آن نسبت به استرلینگ کاهش یافت. [ نیازمند منبع] در زمان جیمز سوم، یک پوند اسکاتلند پنج شیلینگ استرلینگ ارزش داشت. [ نیازمند منبع]
سکه های نقره بر حسب مرک به ارزش 13s. 4d. منتشر شد. اسکاتلندی ( دو سوم پوند اسکاتلند ) . هنگامی که جیمز ششم در سال ۱۶۰۳ به عنوان جیمز اول انگلستان رسید، ضرب سکه به گونه ای اصلاح شد که نزدیک به سکه استرلینگ باشد و هر ۱۲ پوند اسکاتلند معادل ۱ پوند استرلینگ شد. [ ۱] از سال ۱۶۳۸ تا ۱۷۰۰ هیچ سکه طلایی صادر نشد، اما سکه های نقره جدید از سال ۱۶۶۴ تا ۱۷۰۷ صادر شد. [ ۲]
طبق قوانین اتحاد ۱۷۰۷، پوند اسکاتلند با سکه استرلینگ با نرخ ۱۲:۱ ( ۱ پوند اسکاتلند = ۲۰ پنی استرلینگ ) جایگزین شد، اگرچه پوند اسکاتلند همچنان در قرن ۱۸ در اسکاتلند به عنوان واحد محاسبه در اکثر موارد استفاده می شد.
امروزه ارز اسکاتلندی مشخصی وجود ندارد. اما سه بانک بزرگ تسویه حساب اسکاتلند ( بانک سلطنتی اسکاتلند، بانک اسکاتلند و بانک کلایدزدیل ) اسکناس هایی را به استرلینگ منتشر می کنند. این اسکناس ها ممکن است به عنوان ارز قابل پرداخت در سراسر انگلستان پذیرفته شوند، اما در اسکاتلند بسیار رایج تر دیده می شوند. ارزش آن ها توسط اسکناس های بزرگ غیر در گردش صادر شده توسط بانک انگلستان ( «غول ها» و «تیتان ها» ) پشتیبانی می شود.