پومْپیوس اِسترابو، گِنایوس (ح ۱۳۰ـ۸۷پ م)(Pompeius Strabo, Gnaeus)
سردار رومی و پدر پومپیوس کبیر. در جنگ داخلی (۹۱ـ۸۷پ م) بین روم و متحدان ایتالیایی اش فرمانده موفق شمال بود. در ۸۹پ م کنسول شد و قانونی تصویب کرد که شهروندی رومی را به جوامع لاتینی شمال رود پو و حقوق لاتینی را به جوامع غیرلاتینی تسرّی می بخشید. پومپیوس استرابو به تعدادی از سواره نظامان اسپانیاییِ خود شهروندی رومی داد. او در جنگ داخلی بین ماریوس و سولا بی طرف ماند و تا زمان مرگ استقلال خود را حفظ کرد. پومپیوس استرابو در تاریخ روم فرد مهمی است، زیرا پایگاه قدرتی، به ویژه در پیکنوم، پدید آورد که به پسرش کمک کرد بدون طی کردنِ مراحل رایجِ ترقی به یکباره حیات سیاسی خود را از رأس آغاز کند.
سردار رومی و پدر پومپیوس کبیر. در جنگ داخلی (۹۱ـ۸۷پ م) بین روم و متحدان ایتالیایی اش فرمانده موفق شمال بود. در ۸۹پ م کنسول شد و قانونی تصویب کرد که شهروندی رومی را به جوامع لاتینی شمال رود پو و حقوق لاتینی را به جوامع غیرلاتینی تسرّی می بخشید. پومپیوس استرابو به تعدادی از سواره نظامان اسپانیاییِ خود شهروندی رومی داد. او در جنگ داخلی بین ماریوس و سولا بی طرف ماند و تا زمان مرگ استقلال خود را حفظ کرد. پومپیوس استرابو در تاریخ روم فرد مهمی است، زیرا پایگاه قدرتی، به ویژه در پیکنوم، پدید آورد که به پسرش کمک کرد بدون طی کردنِ مراحل رایجِ ترقی به یکباره حیات سیاسی خود را از رأس آغاز کند.