پومْبال، سباسْتیائو (۱۶۹۹ـ۱۷۸۲)(Pombal, Sebastiao)
سیاستمدار پرتغالی، اصلاح طلب و فرمانروای واقعی پرتغال از ۱۷۵۰ تا ۱۷۷۷. در خانواده ای اشرافی و سلطنتی در لیسبون به دنیا آمد. ابتدا به کمک عموی خود که استاد دانشگاه کویمبرا بود در این دانشگاه ثبت نام کرد، امّا پس از چندی دانشگاه را رها کرد و به ارتش پیوست و به سبب کُندبودن روند ارتقای درجه، حرفۀ نظامیگری را نیز کنار گذاشت و به مطالعۀ تاریخ روی آورد و در ۳۴سالگی به عضویت فرهنگستان تاریخ پرتغال پذیرفته شد. سِباستیائو در ۱۷۳۸ از سوی عموی پُرنفوذ خود به ژان پنجم، پادشاه پرتغال، معرفی شد و پادشاه نیز سفارت این کشور در انگلستان را به او داد. پس از مرگ ژان پنجم که روابطش با سِباستیائو تیره شده بود، بیوۀ او ملکه ماریا آنا بار دیگر سِباستیائو را به دربار فراخواند و به عضویت در شورای سلطنتی منصوب کرد. شاهزاده ژوزه، ولیعهد پرتغال، پس از تاج گذاری همۀ اختیارات و در واقع ادارۀ امور کشور را به سباستیائو واگذار کرد و بدین ترتیب او زمامدار واقعی پرتغال شد. فعالیت ها و طرح های اصلاح طلبانۀ سِباستیائو براثر زمین لرزۀ اوّل نوامبر ۱۷۵۵ که بخش عمدۀ شهر لیسبون را به ویرانه ای کامل تبدیل کرد، متوقف شد. چند روز پس از زمین لرزه، سِباستیائو همۀ نیروها را در جهت کمک رسانی به آسیب دیدگان و ایجاد سرپناه و بیمارستان بسیج کرد و طرح بازسازی شهر را به اجرا درآورد و ظرف چند سال شهر قرون وسطایی لیسبون را به زیباترین شکل ممکن بازسازی کرد و لیسبون به یکی از باشکوه ترین پایتخت های اروپا تبدیل شد. پس از مرگ ژوزه در ۱۷۷۷، سِباستیائو با بی مهری ملکه ماریای اول، به سوء استفاده از قدرت متهم و پس از بازجویی های هولناک از لیسبون به روستای زادگاهش تبعید شد و چند ماه بعد درگذشت.
سیاستمدار پرتغالی، اصلاح طلب و فرمانروای واقعی پرتغال از ۱۷۵۰ تا ۱۷۷۷. در خانواده ای اشرافی و سلطنتی در لیسبون به دنیا آمد. ابتدا به کمک عموی خود که استاد دانشگاه کویمبرا بود در این دانشگاه ثبت نام کرد، امّا پس از چندی دانشگاه را رها کرد و به ارتش پیوست و به سبب کُندبودن روند ارتقای درجه، حرفۀ نظامیگری را نیز کنار گذاشت و به مطالعۀ تاریخ روی آورد و در ۳۴سالگی به عضویت فرهنگستان تاریخ پرتغال پذیرفته شد. سِباستیائو در ۱۷۳۸ از سوی عموی پُرنفوذ خود به ژان پنجم، پادشاه پرتغال، معرفی شد و پادشاه نیز سفارت این کشور در انگلستان را به او داد. پس از مرگ ژان پنجم که روابطش با سِباستیائو تیره شده بود، بیوۀ او ملکه ماریا آنا بار دیگر سِباستیائو را به دربار فراخواند و به عضویت در شورای سلطنتی منصوب کرد. شاهزاده ژوزه، ولیعهد پرتغال، پس از تاج گذاری همۀ اختیارات و در واقع ادارۀ امور کشور را به سباستیائو واگذار کرد و بدین ترتیب او زمامدار واقعی پرتغال شد. فعالیت ها و طرح های اصلاح طلبانۀ سِباستیائو براثر زمین لرزۀ اوّل نوامبر ۱۷۵۵ که بخش عمدۀ شهر لیسبون را به ویرانه ای کامل تبدیل کرد، متوقف شد. چند روز پس از زمین لرزه، سِباستیائو همۀ نیروها را در جهت کمک رسانی به آسیب دیدگان و ایجاد سرپناه و بیمارستان بسیج کرد و طرح بازسازی شهر را به اجرا درآورد و ظرف چند سال شهر قرون وسطایی لیسبون را به زیباترین شکل ممکن بازسازی کرد و لیسبون به یکی از باشکوه ترین پایتخت های اروپا تبدیل شد. پس از مرگ ژوزه در ۱۷۷۷، سِباستیائو با بی مهری ملکه ماریای اول، به سوء استفاده از قدرت متهم و پس از بازجویی های هولناک از لیسبون به روستای زادگاهش تبعید شد و چند ماه بعد درگذشت.
wikijoo: پومبال،_سباستیایو_(۱۶۹۹ـ۱۷۸۲)