پولیکارپوف ای ۵

پولیکارپوف آی ۵. پولیکارپف آی - ۵ یک هواگرد جنگنده دوباله تک موتوره تک سرنشین بود که بین سال های ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۶ جنگنده اصلی نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی به حساب می آمد. پس از آن مربی پیشرفته استاندارد تبدیل شد. پس از آغاز عملیات بارباروسا که بخش اعظم نیروهای هوایی اتحاد جماهیر شوروی ( VVS ) را منهدم کرد، هواگردهای باقیمانده آی - ۵ به چهار مسلسل و محفظه بمب مجهز شدند و به عنوان هواپیمای تهاجمی و بمب افکن شبانه در سال ۱۹۴۱ وارد خدمت شدند. این هواگرد اوایل سال ۱۹۴۲ با بازیابی توان تولید هواگردها در شوروی و ظهور هواپیماهای مدرن تهاجمی همچون ایلیوشین ایل - ۲ کنار گذاشته شد. در مجموع ۸۰۳ فروند از این هواگرد تولید شد.
ذر قالب برنامه پنج ساله توسعه سال ۱۹۲۸، دولت شوروی به دفتر طراحی توپولف سفارش طراحی یک جنگنده دوباله فلزی - چوبی با موتور بریستول ژوپیتر ۷ را صادر کرد. پیش نمونه اولیه این سفارش، نخستین پرواز خود را اول سپتامبر ۱۹۲۹ به انجام رساند. جنگنده جدید آی - ۵ ( Istrebitel - جنگنده ) نام گرفت اما در خود دفتر طراحی توپولف آنت - ۱۲ نامیده می شد. به طور همزمان، وظیفه ساخت هواپیمای تمام چوبی با همان مشخصات تحت عنوان آی - ۶ نیز به گروه نیکولای نیکوویویچ پولیکارپوف محول شد. طراحی آی - ۵ که توسط پاول سوخو و با نظارت آندری توپولف آغاز شده بود، به دلیل مشغله دفتر توپولف در ساخت بمب افکن های بزرگ همچون بمب افکن تمام فلزی توپولف تی بی - ۱[ ۱] عقب افتاد. در نتیجه پروژه های آی - ۵ و آی - ۶ در سال ۱۹۲۹ تحت رهبری پولیکارپوف ادغام شدند؛ هرچند که هیچ یک از این پروژه ها در تاریخ مشخص شده تکمیل نگردیدند.
تولیدات هوانوردی در این دوره پنج ساله توسعه در شوروی بسیار اندک و با بهره وری پایین انجام می گرفت. به وجهی که صنعت هوانوردی در تأمین موتورهای مورد نیاز مشکل داشت، فرابنده های تولید به شکل ابتدایی صورت می یافت و از سرعت لازم برخوردار نبود. برای مثال پروانه هواپیماها کاملاً به شکل دستی تولید می شد. [ ۱]
نیکولای پولیکارپوف شب ۲۴ نوامبر[ ۱] سال ۱۹۲۹ توسط دفتر سیاسی دولت به جرم عضویت در سازمان های ضدانقلاب[ ۱] و خرابکاری صنعتی به دلیل تکمیل نشدن به موقع پروژه ها که حاصل از همان ناکارآمدی بود، [ ۱] دستگیر شد و مدتی بعد بدون محاکمه[ ۱] به اعدام محکوم گردید. این حکم دو ماه بعد به ۱۰ سال حبس در اردوگاه کار تقلیل یافت. در دسامبر سال ۱۹۲۹، دفتر سیاسی دولت پس از پی بردن به بی گناهی بسیاری از این افراد و با علم بر این که بسیاری از پروژه ها بدون آن ها پیش نخواهد رفت[ ۱] تعدادی از مهندسان هواپیما از جمله پولیکارپوف را در زندان بوتیرکا گرد آورد و دفتر طراحی داخل زندان ( Konstruktorskoye Byuro Vnutrenniya Tyurma —KB VT ) را به رهبری دیمیتری پاولوویچ گریگورویچ تشکیل داد. این دفتر در اوایل سال ۱۹۳۰ به محل کارخانه شماره ۳۹[ ۱] در مسکو - کدینکا منتقل شد. در مدت فعالیت بر روی پروژه محکومین از شرایط رفاهی مناسب تری برخوردار بودند، از جیزه غذایی بسیار مطلوب تری بهره می بردند و حق دیدار با خویشان خود را داشتند. [ ۱]