پولک پوش

پولک پوش ( Lepidotes، پیشتر: Lepidotus ) [ ۴] یک سرده منقرض شده از پرتوبالگان میانه زیستی است. این یک آرایه زباله دان در نظر گرفته شده است، که با «ویژگی های کلی، مانند فلس های لوزی ضخیم و برای بیشتر گونه ها، با دندانه های نیمه تریتوریال یا به شدت تریتوریال مشخص می شود. »[ ۵] [ ۳] فسیل منسوب به پولک پوش ها در سنگ های ژوراسیک و کرتاسه در سراسر جهان یافت شده است. [ ۲] [ ۶] [ ۷] [ ۸] استدلال شده است که Lepidotes باید محدود به گونه هایی باشد که نزدیک به گونه L. gigas هستند، که فقط از ژوراسیک اولیه اروپای مرکزی شناخته شده اند، و بیشتر گونه های دیگر ارتباط نزدیکی ندارند. [ ۹] پولک پوش متعلق به Ginglymodi است، دسته ای از ماهی که تنها نمایندگان زنده آن گارها ( Lepisosteidae ) هستند. گونه L. gigas و خویشاوندان نزدیک تصور می شود که اعضای Lepisosteiformes در Ginglymodi هستند، با گونه های دیگر که موقعیت های مختلفی را در Ginglymodi اشغال می کنند، مانند پشت پرچمی سانان. [ ۹]
پولک پوش که هم در دریاچه های آب شیرین و هم در دریاهای کم عمق زندگی می کرد، معمولاً حدود ۳۰ سانتیمتر ( ۱۲ اینچ ) طول داشت. بدن با فلس های ضخیم و مینا پوشیده شده بود. رده دندان های میخ مانند به نرم تنان این امکان را می دهد تا پوسته طعمه نرم تنان را خرد کند. نمونه های فسیلی این دندان ها در قرون وسطی به عنوان سنگ وزغ جمع آوری شد که ادعا می شد در سر وزغ ها یافت می شوند و قدرت جادویی در برابر مسمومیت دارند.
پولک پوش یکی از اولین ماهی هایی بود که در آن استخوان های فک بالایی دیگر به استخوان یوغی ( جوگال ) متصل نبودند. این امر به آرواره ها اجازه می داد تا در یک «لوله» کشیده شوند تا ماهی بتواند طعمه را از فاصله دورتری نسبت به گونه های قبلی بمکد. این حالت هنوز در برخی از ماهیان امروزی مانند کپور دیده می شود.
فلس های Lepidotes به شکل تخمدانی هستند و ۱۸٫۵ میلیمتر ( ۰٫۷۳ اینچ ) درازا دارند. پهنایشان در ضخیم ترین نقطه ۳ میلیمتر ( ۰٫۱۲ اینچ ) است. [ ۱۰] فلس ها روی سطح خارجی صاف و براق هستند و تنها چند فرورفتگی کوچک به سمت مرکز پراکنده شده که به شکل سوراخ هایی دیده می شوند.