پولشری

لغت نامه دهخدا

پولشری. [ ش ِ ] ( اِخ ) پولخری. پولخریه . یکی از ملکه های مشرق ، دختر ارکادیوس. مولد قسطنطنیه در 399 م. وی از سال 414 تا 453 م. امپراتریس شد و در زمان برادرش تئودر دوم صاحب نفوذ و امر و نهی گردید و پس از وفات وی بتخت نشست. درهمین اوقات با یکی از رجال معروف موسوم به مارکیان ازدواج کرد و بموجب تعهد قبلی از معامله زن و شوهری امتناع ورزید و تارک دنیا شد و قصر خود را بصورت یک صومعه درآورد و بقیام بعبادت و ریاضت عمر گذرانیده ؛بدین جهت از مقدسات رومیان بشمار است. ذُکران وی 15ایلول و به احترام او روز مذکور تعطیل عمومی است.

پیشنهاد کاربران