پولّایوئولو (Pollaiuolo)
دو برادر هنرمند ایتالیایی، آنتونیو (ح ۱۴۳۲ـ۱۴۹۸م) و پیِرو (ح ۱۴۴۱ـ۱۴۹۶م). کارگاهی در زادگاهشان فلورانس، و سپس در رم داشتند؛ هر دو برادر نقاشی، مجسمه سازی، طلاسازی، چاپنقش سازی، و طراحی می کردند. اغلب آنتونیو را هنرمند برجسته تری می دانند، و نقل است که نخستین هنرمند دورۀ رنسانس بوده، که به مطالعۀ دقیق کالبدشناسی پرداخته است. شهادت سباستیانوس قدیس (۱۴۷۵م؛ نگارخانۀ ملی لندن) اثر مشترک آن هاست. بزرگ ترین سفار ش های دو برادر عبارت بودند از آرامگاه هایی که در کلیسای سان پیِترو در رم برای پاپ اینوکنتیوس هشتم (به سفارش خودش) و سیکستوس چهارم (به سفارش پاپ بعدی، یولیوس دوم) ساختند. پیِرو بیشتر نقاشی می کرد، مجموعۀ دیوارنگاره های زیبای فضیلت ها (۱۴۶۹م؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس)، و پردۀ عید بشارت (ح ۱۴۷۰م؛ نگارخانۀ نقاشی برلین) از آثار اوست. آنتونیو در مجسمه سازی تبحّر داشت و همراه با گیبرتی، درهای تعمیدگاه، فلورانس، را ساخت؛ شهرتش بیشتر به سبب چاپنقش نبرد خدایان برهنه (ح ۱۴۶۵م) است که نشان از دلبستگی او به کالبدشناسی دارد. لورنتسو دِ مدیچی، آنتونیو را «بزرگ ترین هنرمند شهر ما و شاید همۀ دوران ها» خواند. در همان عصر جورجو وازاری، مورخ هنر، تابلوی شهادت سباستیانوس قدیس را ستود زیرا در این اثر عضلات منقبض کمانگیرانی که درحال گذاشتن تیر در چلۀ کمان اند، به خوبی نشان داده شده است. تندیسک مفرغی هرکولس و آنتایوس (ح ۱۴۷۵ـ۱۴۸۰م)، نمونۀ دیگری از نگاه کالبدشناسانه و موشکافانۀ آنتونیو است.
دو برادر هنرمند ایتالیایی، آنتونیو (ح ۱۴۳۲ـ۱۴۹۸م) و پیِرو (ح ۱۴۴۱ـ۱۴۹۶م). کارگاهی در زادگاهشان فلورانس، و سپس در رم داشتند؛ هر دو برادر نقاشی، مجسمه سازی، طلاسازی، چاپنقش سازی، و طراحی می کردند. اغلب آنتونیو را هنرمند برجسته تری می دانند، و نقل است که نخستین هنرمند دورۀ رنسانس بوده، که به مطالعۀ دقیق کالبدشناسی پرداخته است. شهادت سباستیانوس قدیس (۱۴۷۵م؛ نگارخانۀ ملی لندن) اثر مشترک آن هاست. بزرگ ترین سفار ش های دو برادر عبارت بودند از آرامگاه هایی که در کلیسای سان پیِترو در رم برای پاپ اینوکنتیوس هشتم (به سفارش خودش) و سیکستوس چهارم (به سفارش پاپ بعدی، یولیوس دوم) ساختند. پیِرو بیشتر نقاشی می کرد، مجموعۀ دیوارنگاره های زیبای فضیلت ها (۱۴۶۹م؛ موزۀ اوفیتسی، فلورانس)، و پردۀ عید بشارت (ح ۱۴۷۰م؛ نگارخانۀ نقاشی برلین) از آثار اوست. آنتونیو در مجسمه سازی تبحّر داشت و همراه با گیبرتی، درهای تعمیدگاه، فلورانس، را ساخت؛ شهرتش بیشتر به سبب چاپنقش نبرد خدایان برهنه (ح ۱۴۶۵م) است که نشان از دلبستگی او به کالبدشناسی دارد. لورنتسو دِ مدیچی، آنتونیو را «بزرگ ترین هنرمند شهر ما و شاید همۀ دوران ها» خواند. در همان عصر جورجو وازاری، مورخ هنر، تابلوی شهادت سباستیانوس قدیس را ستود زیرا در این اثر عضلات منقبض کمانگیرانی که درحال گذاشتن تیر در چلۀ کمان اند، به خوبی نشان داده شده است. تندیسک مفرغی هرکولس و آنتایوس (ح ۱۴۷۵ـ۱۴۸۰م)، نمونۀ دیگری از نگاه کالبدشناسانه و موشکافانۀ آنتونیو است.
wikijoo: پولایویولو