پولانْک، فرانسیس (۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)(Poulenc, Francis)
پولانْک، فرانسیس
آهنگ ساز و پیانونواز فرانسوی. آهنگ ساز خودآموختۀ آثاری کمیک و بی پروا بود و از اعضای گروه آهنگ سازان فرانسوی معروف بهگروه شش برشمرده می شد. ازجمله آثار فراوان اوست: اپراهای پستان های تیرزیاس (۱۹۴۷) و گفت وگوی راهبان کَرمَلی (۱۹۵۷)، و بالۀ گوزن ها (۱۹۲۳). پولانک در پاریس به دنیا آمد. تحصیلات کلاسیک معمول را طی کرد. در ۱۹۱۸ که برای خدمت نظام در جنگ فراخوانده شد یکی دو اثر متأثر از اریک ساتی را ساخته بود، و پس از مرخصی از خدمت، همراه با اوریک، دورِه، هونِگِر، میّو، و تایْفِر «گروه شش» را تشکیل داد و بدین ترتیب مدتی زیر نفوذ ژان کوکتو قرار گرفت، که این موضوع بیش از همه در سه ترانۀ کوکاردها (۱۹۱۹) آشکار است. درپی سفارشی از جانب دیاگیلف بالۀ گوزن ها را نوشت که از درخشش نئوکلاسیک استراوینسکی تأثیر پذیرفته بود. اما شوخ طبعی، جذابیت، و خیال بافی خاص پولانک را نیز در خود دارد. خصوصیت های مشابهی نیز در توالی بزرگ ترانه های (۱۹۱۹ـ۱۹۶۰) او یافت می شوند، که بر اشعار آپولینر، رونسار، الوآر، کولِت، و ویلمورَن ساخته شده اند. ازجمله آثار اوست: صحنه ای مونودرامصدای انسانی (۱۹۵۹). کُرال کانتات هیبت انسانی (پل الوآر)؛ گلوریا (۱۹۵۹). ارکستریکنسرت روستایی برای هارپسیکورد و ارکستر (۱۹۲۸)، کنسرتوی پیانو (۱۹۴۹). موسیقی مجلسی آثار زیادی برای سازهای بادی، شامل تریو برای اُبوآ، فاگوت، و پیانو (۱۹۲۶). پیانو حرکت های دایم (۱۹۱۸)، نکتورن ها (۱۹۲۹ـ۱۹۳۸). ترانه ها یک روزی، یک شبی (۱۹۳۷)، نامزدی محض خنده (۱۹۳۹).
پولانْک، فرانسیس
آهنگ ساز و پیانونواز فرانسوی. آهنگ ساز خودآموختۀ آثاری کمیک و بی پروا بود و از اعضای گروه آهنگ سازان فرانسوی معروف بهگروه شش برشمرده می شد. ازجمله آثار فراوان اوست: اپراهای پستان های تیرزیاس (۱۹۴۷) و گفت وگوی راهبان کَرمَلی (۱۹۵۷)، و بالۀ گوزن ها (۱۹۲۳). پولانک در پاریس به دنیا آمد. تحصیلات کلاسیک معمول را طی کرد. در ۱۹۱۸ که برای خدمت نظام در جنگ فراخوانده شد یکی دو اثر متأثر از اریک ساتی را ساخته بود، و پس از مرخصی از خدمت، همراه با اوریک، دورِه، هونِگِر، میّو، و تایْفِر «گروه شش» را تشکیل داد و بدین ترتیب مدتی زیر نفوذ ژان کوکتو قرار گرفت، که این موضوع بیش از همه در سه ترانۀ کوکاردها (۱۹۱۹) آشکار است. درپی سفارشی از جانب دیاگیلف بالۀ گوزن ها را نوشت که از درخشش نئوکلاسیک استراوینسکی تأثیر پذیرفته بود. اما شوخ طبعی، جذابیت، و خیال بافی خاص پولانک را نیز در خود دارد. خصوصیت های مشابهی نیز در توالی بزرگ ترانه های (۱۹۱۹ـ۱۹۶۰) او یافت می شوند، که بر اشعار آپولینر، رونسار، الوآر، کولِت، و ویلمورَن ساخته شده اند. ازجمله آثار اوست: صحنه ای مونودرامصدای انسانی (۱۹۵۹). کُرال کانتات هیبت انسانی (پل الوآر)؛ گلوریا (۱۹۵۹). ارکستریکنسرت روستایی برای هارپسیکورد و ارکستر (۱۹۲۸)، کنسرتوی پیانو (۱۹۴۹). موسیقی مجلسی آثار زیادی برای سازهای بادی، شامل تریو برای اُبوآ، فاگوت، و پیانو (۱۹۲۶). پیانو حرکت های دایم (۱۹۱۸)، نکتورن ها (۱۹۲۹ـ۱۹۳۸). ترانه ها یک روزی، یک شبی (۱۹۳۷)، نامزدی محض خنده (۱۹۳۹).
wikijoo: پولانک،_فرانسیس_(۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)