پوشیده دندان

لغت نامه دهخدا

پوشیده دندان. [ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) لب فروبسته. مقابل خندان. || مجازاً دور از سپیده بام. تاریک. فرورفته در سیاهی :
شب آن به که پوشیده دندان بود
که آن لحظه میرد که خندان بود.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- لب فرو بسته مقابل خندان . ۲- دور از سپید. بامداد تاریک .

پیشنهاد کاربران

بپرس