ز گستردنیها و از بیش و کم
ز پوشیدنیها و گنج و درم.
فردوسی.
همان جامه و تخت و اسب و ستام ز پوشیدنیها که بردند نام.
ببخشید [خسرو پرویز] بر فیلسوفان روم
برفتند شادان از آن مرز و بوم.
فردوسی.
بدرویش بخشید چندی درم ز پوشیدنیها و از بیش و کم.
فردوسی.
ز پوشیدنی هم ز افکندنی ز گستردنی هم ز آکندنی.
فردوسی.
ز پوشیدنیها و از خوردنی نیازش نبودی و گستردنی.
فردوسی.
ز پوشیدنی هم ز گستردنی ز افکندنی هم پراکندنی.
فردوسی.
نه افکندنی هست و نه خوردنی نه پوشیدنی و نه گستردنی.
فردوسی.
ز پوشیدنی یا ز گستردنی همه بی نیازیم و ازخوردنی.
فردوسی.
مرا خورد و پوشیدنی زین جهان بس از شهریار آشکار و نهان.
فردوسی.
فرستاد هر گونه ای خوردنی ز پوشیدنی هم ز گستردنی.
فردوسی.
همه کار مردم نبودی ببرگ که پوشیدنیشان همی بود برگ.
فردوسی.
ز پوشیدنی هم ز آکندنی ز هر سو بیاورد آوردنی.
فردوسی.
هر آنچش ببایست از خوردنی ز پوشیدنی هم ز گستردنی.
فردوسی.
ز پوشیدنیها و افکندنی ز گستردنی و پراکندنی.
فردوسی.
ز گستردنی هم ز پوشیدنی بباید بهائی و بخشیدنی.
فردوسی.
از او [کیومرث ] اندر آمد همی پرورش که پوشیدنی نو بد و نو خورش.
فردوسی.
|| درخور نهفتن. نهفتنی. سزاوار پنهان کردن. پنهان کردنی.