پوشش ویروس

پوشش ویروس، یک لایه غشا ( همچنین نگاه کنید به پوسته یاخته یا غشای سلولی ) است که در بسیاری از ویروس ها وجود دارد و کپسید را احاطه می کند. کپسید این ویروس ها زیر لایهٔ غشای پوشش قرار دارد. از جمله ویروس های دارای پوشش، ویروس آنفلوآنزا ( ارتومیکسوویریده ) ، اچ آی وی ( ویروس ایدز یا نشانگان نقص ایمنی اکتسابی ) و سیتومگالوویروسِ انسانی را می توان نام برد. پوشش، در فرایند وارد شدن به سلول، به ویروس یاری می رساند. ترکیب و ساختار شیمیایی پوشش از جنس پروتئین، لیپید و گلیکوپروتئین است. مولکول های سازندهٔ پوشش از بدنهٔ سلول میزبان قبلی تأمین می شوند. در انگلیسی، در بسیاری از اوقات، پوشش ویروس را با یکی از واژه های coat یا envelope می شناسند.
پوشش ویروسی یا غلاف ویروسی یک لایهٔ بیرونی است که در دورانی که ویروس در میان سلول های میزبان است آن را پوشانده است[ ۱] این پوشش در برخی ویروس ها مانند اچ آی وی ( و بسیاری ویروس های حیوانی ) وجود دارد. برخی ویروس های پوشش دار، یک لایهٔ پروتئین به نام کپسید هم میان پوشش و ژنوم خود دارند. پوشش ها معمولاً از پروتئین غشای سلولی میزبان ( فسفولیپید و پروتئین ) به همراه گلیکوپروتئین ویروسی ساخته شده اند. این پوشش به ویروس کمک می کند تا از دید دستگاه ایمنی بدن میزبان نادیده گرفته شود. گلیکوپروتئین ویروسی در سطح پوشش ویروس وظیفهٔ شناسایی و چسبیدن به گیرنده های جدید را دارد. سپس پوشش ویروسی، غشای سلول را در خود حل می کند تا کپسید و ژنوم ویروسی بتوانند وارد سلول شوند و میزبان را آلوده کنند.
سلولی که ویروس از آن جوانه می زند معمولاً می میرد یا ضعیف می شود و فقط ذرات ویروسی بیشتری را پراکنده می کند. غشاء دولایه لیپیدی پوشش این نوع ویروس ها به شدت به خشکی، حرارت و مواد شوینده حساس است بنابراین جایی که با این ویروس ها تماس دارد به راحتی پاک سازی می شود از این رو تنها راه انتقال این ویروس ها جابجایی مستقیم از یک میزبان به میزبان دیگر است. پاکسازی ویروس های بدون پوشش ویروسی نسبت به ویروس های دارای پوشش دشوارتر است.
ویروس های پوشش دار برای یورش به دستگاه ایمنی بدن به آسانی و به سرعت خود را تغییر می دهند و می توانند تولید عفونت مداوم بکنند.
چند مورد از ویروس هایی که برای انسان بیماری زا است:
• هرپس ویروسان
• هپادناویریده
• اسفارویروسان
• پوکسی ویروسان