در بین گروه های مختلفی ازاقلیت های ایرانی از لباس های محلی مختلفی استفاده می شود و این گوناگونی درحدی می باشد که ممکن است به عنوان مثال یک گروه از مردمان ایرانی خودشان دارای چندین نوع گوناگونی از لباس های مخصوص به خویش باشد.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از جاذبه های فرهنگی استان اردبیل همین لباس محلی است که در زمان گذشته می پوشیدند. متأسفانه امروزه دیگر افراد بسیار کمی وجود دارند که از لباس محلی استفاده کنند. البته در بین مردان نیز رواج دارد اما در بین زنان از مد افتاده است و فقط در مراسم های خاص لباس محلی خود را می پوشند. مردان اردبیل لباس آنچنان خاصی ندارند و تنها کت و شلوار و کلاهی که در سر دارند معروف است. که کلاه آنان نیز شبیه به کلاه های استان گیلان است.
زنان نیز روسری یا شال بزرگ گلداری به سر می کنند که به گردن خود دور می زنند و در بالای پیشانی می بندند. پیراهن آنان نیز بلند است و بیشتر از رنگ های شاد استفاده می کنند. لباس آنان نیز بیشتر شبیه زنان بختیاری یا گیلانی است. در ضمن زنان شاهسون جلیقه هایی نیز بر تن می کنند که بدون آستین هستند.
لباس اصیل مردم اصفهان در حدود ۳۰۰ سال قبل، لباس نخی سفید یا شیری بوده است که به صورت دستباف تهیه می شده است.
لباس اصیل زنان اصفهان شامل یک دامن مخمل قرمز کوتاه رنگ با چین های زیاد که توسط دکمه بسته می شده و یک پیراهن گلدوزی شیری رنگ بوده است.
زنان جوان یک شلوار نخی سفید رنگ و زنان مسن شلوار مشکی می پوشیدند و برای حجاب، چارقد گلدوزی شده شیری رنگی استفاده می کردند که با سنجاق دور سر بسته می شده است.
لباس مردان نیز از یک شلوار مشکی گشاد، پیراهن سفید یقه ساده، دکمه دوبل با آستین های گشاد، یک جلیقه کوتاه مشکی و یک کلاه نمدی تشکیل می شده است. لباس مردان در زمستان یک قبای بلند ساده بر روی لباس اصلی بوده که با شال ابریشمی دور کمر بسته می شده است.
لباس محلی زنان ابیانه نطنز عبارت است از:
چارقد، پارچه مربع شکل به ابعاد ۵/۱ متر که به شکل سه گوش روی سر قرار می گیرد.
پیراهن بلند در طرح ها و رنگ های مختلف که با کار دست گلدوزی شده و با یراق های از جنس نقره تزئین شده است و همچنین یقه و چاک های زیبا از پارچه های گلدار زیبایی این لباس را دوچندان نموده است.
شلوار یا شلیطه که جامه ای پر چین است که از کمر تا سر زانو را می پوشاند که با یراق های از جنس نقره تزئین می شود.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از جاذبه های فرهنگی استان اردبیل همین لباس محلی است که در زمان گذشته می پوشیدند. متأسفانه امروزه دیگر افراد بسیار کمی وجود دارند که از لباس محلی استفاده کنند. البته در بین مردان نیز رواج دارد اما در بین زنان از مد افتاده است و فقط در مراسم های خاص لباس محلی خود را می پوشند. مردان اردبیل لباس آنچنان خاصی ندارند و تنها کت و شلوار و کلاهی که در سر دارند معروف است. که کلاه آنان نیز شبیه به کلاه های استان گیلان است.
زنان نیز روسری یا شال بزرگ گلداری به سر می کنند که به گردن خود دور می زنند و در بالای پیشانی می بندند. پیراهن آنان نیز بلند است و بیشتر از رنگ های شاد استفاده می کنند. لباس آنان نیز بیشتر شبیه زنان بختیاری یا گیلانی است. در ضمن زنان شاهسون جلیقه هایی نیز بر تن می کنند که بدون آستین هستند.
لباس اصیل مردم اصفهان در حدود ۳۰۰ سال قبل، لباس نخی سفید یا شیری بوده است که به صورت دستباف تهیه می شده است.
لباس اصیل زنان اصفهان شامل یک دامن مخمل قرمز کوتاه رنگ با چین های زیاد که توسط دکمه بسته می شده و یک پیراهن گلدوزی شیری رنگ بوده است.
زنان جوان یک شلوار نخی سفید رنگ و زنان مسن شلوار مشکی می پوشیدند و برای حجاب، چارقد گلدوزی شده شیری رنگی استفاده می کردند که با سنجاق دور سر بسته می شده است.
لباس مردان نیز از یک شلوار مشکی گشاد، پیراهن سفید یقه ساده، دکمه دوبل با آستین های گشاد، یک جلیقه کوتاه مشکی و یک کلاه نمدی تشکیل می شده است. لباس مردان در زمستان یک قبای بلند ساده بر روی لباس اصلی بوده که با شال ابریشمی دور کمر بسته می شده است.
لباس محلی زنان ابیانه نطنز عبارت است از:
چارقد، پارچه مربع شکل به ابعاد ۵/۱ متر که به شکل سه گوش روی سر قرار می گیرد.
پیراهن بلند در طرح ها و رنگ های مختلف که با کار دست گلدوزی شده و با یراق های از جنس نقره تزئین شده است و همچنین یقه و چاک های زیبا از پارچه های گلدار زیبایی این لباس را دوچندان نموده است.
شلوار یا شلیطه که جامه ای پر چین است که از کمر تا سر زانو را می پوشاند که با یراق های از جنس نقره تزئین می شود.
