در رکابش ماه خواهد رفت اگر
اسب حسن اینست کو زین میکند
با رخ و دندانش روز و شب فلک
پوستین ماه و پروین میکند.
انوری.
پوستینم مکن که از غم و دردفلکم پوست می بپیراید.
انوری.
معشوقه دل ببرد و همی قصد دین کندبا آشنا و دوست کسی اینچنین کند
دل پوستین بگازر غم داد و طرفه آنک
روز و شبم هنوز همی پوستین کند.
انوری.
از سر جوی عشوه آب ببندبیش ازین گرد پای حوض مگرد
تا مرا در میان تابستان
مر ترا پوستین نباید کرد.
انوری.
و در قطعه ذیل نیز بهمین تعبیر مثلی اشاره است : پوستینی بخواستیم از تو
تا زمستان بسر بریم در آن
قیمت ما بر تو بود چنانک
قیمت پوستین بتابستان
بده ای خواجه پوستینم هین
پیشتر ز آنکه پوستینت هان ( یعنی پوستینت کنم ).
کمال اسماعیل.
و در دو بیت ذیل سنائی و انوری معنی پوستین کردن و سوخته پوستین را ندانستم : آنان فسرده اند که شان پوستین کنی
ما را ز غم چو سوخته پوستین مکن.
سنائی.
منکر مشو از آنکه تو در پوست نیستی کآزادگان بخیره ترا پوستین کنند.
انوری.