پوست کنده

پوست کَنده یا اکروشه ( فرانسوی: Écorché ) به نقاشی یا تندیسی گفته می شود که در آن پوست فرد یا جاندار را نکشیده باشند به طوری که ماهیچه های او پیدا باشد. این گونه از نقاشی در دوره رنسانس در اروپا رایج شد. رواج آن پس از آن بود که معمار و نظریه پردازی به نام لئون باتیستا آلبرتی به نقاشان توصیه کرد که در نگاشته های خود نخست ماهیچه ها و استخوان ها را درست رسم کنند و پس از آن پوست را بر روی جسم نقاشی شده ترسیم نمایند تا انحناها درست تر پیاده شوند. اصطلاح پوست کنده، خود تنها در سده نوزدهم ساخته شده و رواج یافت.
از معروف ترین هنرمندان شیوه نقاشی پوست کنده می توان به لئوناردو دا وینچی اشاره کرد. او رسم های دقیقی از کالبد انسان کشیده است.