خدادوست را گر بدرند پوست
نخواهد شدن دشمن دوست دوست.
سعدی.
بتا جور دشمن بدردش پوست رفیقی که بر خود بیازرد دوست.
سعدی.
عیب پیراهن دریدن میکنندم دوستان بی وفا یارم که پیراهن همیدرم نه پوست.
سعدی.
دشمن که نمیخواست چنین کوس بشارت همچون دهلش پوست بچوگان بدریدیم.
سعدی.
سر نتوانم که برآرم چو چنگ ور چو دفم پوست بدرد قفا.
سعدی.
|| پوست دریدن کسی را؛ سخت بد او گفتن. غیبت او کردن : غنی را بغیبت بدرند پوست
که فرعون اگر هست در عالم اوست.
سعدی.
جهاندیده را هم بدرند پوست که سرگشته بخت برگشته اوست.
سعدی.