پوربهای جامی

پوربهای جامی ( ـ تبریز ۶۹۹ق)
(نام کامل: تاج الدین بن بهاء الدین؛ معروف به ابن بها) از شاعران خراسان در نیمۀ دوم قرن ۷ق. در ولایت جام از خراسان در خانواده ای اهل علم و دانش به دنیا آمد. اجدادش از قضات جام بودند، اما او که رغبتی به کار قضا نداشت، از جام به هرات رفت و نزد رکن الدین قبایی و سعیدی هروی علوم ادبی را فراگرفت. ابن بها نخست مداح خواجه عزالدین طاهر فریومدی و پسرش خواجه وجیه الدین، از وزیران اَباقاخان ایلخانی بود و سپس به تبریز رفت و با همام تبریزی ملاقات و مشاعره کرد و به دستگاه خواجه شمس الدین محمد، صاحب دیوان جوینی، راه یافت و او را ستود. سال دقیق مرگ پوربها مشخص نیست، اما سروده های وی استمرار حیاتش را پس از ۶۹۹ق تأیید نمی کنند. پوربها شاعری خوش قریحه و باذوق بود. از ویژگی های قصاید او استفادۀ فراوان از واژگان و اصطلاحات مغولی است. نسخۀ خطی دیوان پوربها با نام کتاب پوربهای جامی در موزۀ بریتانیا نگهداری می شود. ابن بها با عناوین پوربها و بها تخلص می کرد و با عناوین ملک الشعرا و ملک الحکما نیز از او یاد شده است.