پوراحمد کیومرث

دانشنامه آزاد فارسی

پوراَحمَد، کیومَرث (نجف آباد ۱۳۲۸ش)
پوراَحمَد، کیومَرث
کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم نامه و دستیاری کارگردانِ فیلم ناتمام قصۀ خیابان دراز (۱۳۵۷، محسن تقوایی) آغاز کرد. فیلم های تجاری و هنری ساخته است. نخستین فیلم بلند سینمایی اش، تاتوره (۱۳۶۲)، مضمونی سیاسی داشت . سپس دستیار کیارستمی در خانۀ دوست کجاست (۱۳۶۴) شد، و با همان سبک و فضا، شیوۀ کار و با بازیگرانِ نوجوانْ فیلمِ گاویار (۱۳۶۶) را ساخت ، که با استقبال روبه رو نشد. به ناچار با نوشتن فیلم نامۀ شکوه زندگی (۱۳۶۶) و کارگردانی دو فیلم لنگرگاه (۱۳۶۷) و شکار خاموش (۱۳۶۹)، سعی کرد مخاطب بیشتری جلب کند و موفق نیز شد . سپس مجموعۀ تلویزیونی قصه های مجید (۱۳۷۰) را کارگردانی کرد، و دو فیلم بلند شرم (۱۳۷۱) و صبح روز بعد (۱۳۷۱) را براساس این مجموعه و داستان هایی از هوشنگ مرادی کرمانی ساخت. مجموعه و فیلم های سینماییِ مجید با اقبال تماشاگران و منتقدان روبه رو شد و چند جایزۀ داخلی گرفت. شرم از حیث تلفیق واقعیت و خیال ، شیوۀ روایت و ساختار بصری ، فیلمی ممتاز و بدیع است . نان و شعر (۱۳۷۲)، که پس از یک وقفۀ کوتاه در ادامۀ قصه های مجید ساخته شد، به اندازه آثار گذشته او موفق نبود. خواهران غریب (۱۳۷۴) را با مضمونی خانوادگی و اخلاقی و با حجم زیادی تصنیف و آواز برای کودکان و بزرگسالان ساخت ، که از آن بسیار استقبال کردند. در مجموعۀ تلویزیونی سرنخ (۱۳۷۵) و فیلم های به خاطر هانیه (۱۳۷۳) و شب یلدا (۱۳۸۰) بیش از آن که به مخاطبان توجه کند، اندیشه های شخصی خود را در نظر گرفته است. آخرین فیلم او گل یخ (۱۳۸۳) نام دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس