پورفیر. [ پ ُ ] ( اِخ ) فرفوریوس. از فلاسفه مکتب اسکندریه و شاگرد فلوطین ( پ لوتن ) ( 233 یا 232 - 304 م. ) ازمشاهیر حکماست و نام اصلی او بسریانی ملک است. در 233 م. در شهر صور تولد یافت و در آتن از لونجین ادبیات و فصاحت و از پلوتن ( فلوطین ) فلسفه آموخت و در شاگردی این حکیم پشت کاری غریب نمود و او را تلمیذی غیرمفارق گشت تا آنجا که پس از وفات استاد در تدریس جانشین وی گشت و مانند استاد خود به پاره ای افکار متصوفانه پابند بود. وی گفته است : بشر در سایه توحید و مراقبه کامل برؤیت حضرت حق نایل شدن تواند و حتی مدعی بود که خود از جمله واصل شدگان است و این دانشمندآثار معلم خود را نشر و ترجمه کرده و کتب فلسفی بسیار نوشته که پاره ای از آنها موجود است. وی را ردیه ای بر نصارا بوده که به امر تئودوس دوم ، نسخ آن را گردآوری کرده و آتش زده اند. وی بسال 304 م. در روم درگذشته است. || نام مورخی است. رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1516 و ج 3 ص 2338 و 2240 و 2609 شود.
