پور شش. [ رِ ش ُ ] ( اِخ ) نام مردی خیاط در شعر مولوی و سبب نامگذاری آنکه در وجه تسمیه شش نوشته اند که چون شش با آدمی باید یعنی نفس در آن داخل میشود و از آن خارج میگردد و چون مروحه دائماً بادپیمائی میکند چنانکه مروحه قلب نیز بهمین سبب او را میگویند وآن خیاط بیهوده گو و بادپیما بوده است پور شش لقب اونهاده اند. ( حاشیه مثنوی چ علاءالدوله ) : گفت خیاطی است نامش پور شش اندرین دزدی و چستی خلق کش.
