پودْجو بِراتچولینی، جووانّی (۱۳۸۰ـ۱۴۵۹م)(Poggio Bracciolini, Giovanni)
ادیب اومانیست ایتالیایی. خود را وقف بررسی و بازیابی متون کهن کرد. خطابه های سیسرون، نمایش نامه های پلاوتوس، دربارۀ طبیعت اشیای لوکرتیوس، دست نوشته های کوئینتیلیانوس، و پاره ای از آثار والریوس فلاکوس، سیلیوس ایتالیکوس، و دیگران از یافته های او بودند. خود نیز صاحب مقالاتی در اخلاق، اثری با نام تاریخ فلورانس از ۱۳۵۰ تا ۱۴۵۵ (۱۴۷۶) به تقلید از لیوی، و مجموعه ای از قصه های فکاهی غالباً مستهجن، بیشتر دربارۀ راهبان، با عنوان کتاب هجویات بود. در حدود ۱۴۰۳م منشی کوریا رومانا شد، اما علاقه ای به امور مذهبی و سیاسی نشان نداد.
ادیب اومانیست ایتالیایی. خود را وقف بررسی و بازیابی متون کهن کرد. خطابه های سیسرون، نمایش نامه های پلاوتوس، دربارۀ طبیعت اشیای لوکرتیوس، دست نوشته های کوئینتیلیانوس، و پاره ای از آثار والریوس فلاکوس، سیلیوس ایتالیکوس، و دیگران از یافته های او بودند. خود نیز صاحب مقالاتی در اخلاق، اثری با نام تاریخ فلورانس از ۱۳۵۰ تا ۱۴۵۵ (۱۴۷۶) به تقلید از لیوی، و مجموعه ای از قصه های فکاهی غالباً مستهجن، بیشتر دربارۀ راهبان، با عنوان کتاب هجویات بود. در حدود ۱۴۰۳م منشی کوریا رومانا شد، اما علاقه ای به امور مذهبی و سیاسی نشان نداد.