پوجو براچیولینی

جان فرانسیسکو پوجو براچیولینی ( ۱۱ فوریه ۱۳۸۰[ ۲] – ۳۰ اکتبر ۱۴۵۹ ) که با نام خلاصهٔ پوجو براچیولینی شناخته می شود، پژوهشگر ایتالیایی و از نخستین خیل انسان شناسان دورهٔ رونسانس بود. او برای احیا و کشف بسیاری از آثار کلاسیک خطی زبان لاتین و بازشناسایی کتاب هایی که در کتابخانه های آلمان، سوییس و فرانسه در حال پوسیدگی و از بین رفتن بود، شناخته می شود. تحسین برانگیزترین نسخه های خطی ای که توسط او کشف و معرفی شدند، De rerum natura اثر لوکرتیوس، De architectura اثر ویتروویوس، چند خطابهٔ گمشدهٔ سیسرون من جمله Pro Sexto Roscio, Institutio Oratoria اثر کوئنتیلی، Silvae استاتیوس، Punica اثر سیلیوس ایتالیوس و غیره بوده اند.