پوته. [ ت َ / ت ِ ]( اِ ) پوتک. ظاهراً اصل کلمه فوطه است : دل بفراغت نه و لنگوته بند از جهت زر نه بجان پوته بند.
شاه داعی.
در لغت نامه ها به این کلمه معنی گنج و گنجینه و خزانه و مخزن داده اند و پوتک را مرادف آن آورده اند و همین شعر را شاهد گذرانیده لکن از این شعر ظاهراً چنین معنی مفهوم نمیشود.