پو، رود (Po)
(به یونانی: اریدانوس؛ به لاتین: پادوس) بزرگ ترین رود ایتالیا، به طول ۶۶۸ کیلومتر. از کوه های آلپ تا دریای آدریاتیک جریان دارد. درۀ آن حاصل خیز و دارای گاز طبیعی است. نیترات ها، فسفات ها، و آرسنیک سبب آلودگی شدید این رود شده اند. پو از جلگه های پیمون، لومباردی، وِنِتو، و امیلیا ـ رومانیا عبور می کند. در ارتفاع ۱,۸۳۰متری آلپ های کوتیان، نزدیک مرز فرانسه در ۲۵کیلومتری غرب سالوتسو سرچشمه می گیرد، و از سالوتسو، شمال شرقی تورینو و کیواسّو، می گذرد، سپس در مسیری پرپیچ وخم با عبور از کازاله، پیاچنتسا، و کرِمونا از طریق دلتایی به طول ۵۵ کیلومتر به دریای آدریاتیک می ریزد. ریزابه های آن در کرانۀ چپ عبارت اند از دورا ریپاریا (نزدیک تورین)، دورا بالتئا، تیچینو (دریاچۀ مادجوره را زهکشی می کند)، آدا (دریاچۀ کومو را زهکشی می کند)، اولیو ( دریاچه اوسئو را زهکشی می کند)، و مینچو (دریاچۀ گاردا را زهکشی می کند). از ساحل راست رودهای تانارو، ترنیا، پارما، و سکّیا به آن می پیوندند. به سبب این که جریان آب رسوبات فراوانی را از جریان های تند کوهستانی حمل می کند، دلتای پو به سرعت پهناورتر می شود. زیر پیاچنتسا، برای جلوگیری از سیلابی شدن رود سیل بندهایی ساخته اند. آبراه ها ریزابه های مختلف را به یکدیگر و به پو متصل کرده اند؛ مهم ترین آن ها آبراه کاوور است، که تیچینو و پو را به یکدیگر متصل کرده است. این رود تا بعد از تورین قابل کشتی رانی است. کشت ذرت، یونجه، انگور، و برنج در دره های آن اهمیت دارد.
(به یونانی: اریدانوس؛ به لاتین: پادوس) بزرگ ترین رود ایتالیا، به طول ۶۶۸ کیلومتر. از کوه های آلپ تا دریای آدریاتیک جریان دارد. درۀ آن حاصل خیز و دارای گاز طبیعی است. نیترات ها، فسفات ها، و آرسنیک سبب آلودگی شدید این رود شده اند. پو از جلگه های پیمون، لومباردی، وِنِتو، و امیلیا ـ رومانیا عبور می کند. در ارتفاع ۱,۸۳۰متری آلپ های کوتیان، نزدیک مرز فرانسه در ۲۵کیلومتری غرب سالوتسو سرچشمه می گیرد، و از سالوتسو، شمال شرقی تورینو و کیواسّو، می گذرد، سپس در مسیری پرپیچ وخم با عبور از کازاله، پیاچنتسا، و کرِمونا از طریق دلتایی به طول ۵۵ کیلومتر به دریای آدریاتیک می ریزد. ریزابه های آن در کرانۀ چپ عبارت اند از دورا ریپاریا (نزدیک تورین)، دورا بالتئا، تیچینو (دریاچۀ مادجوره را زهکشی می کند)، آدا (دریاچۀ کومو را زهکشی می کند)، اولیو ( دریاچه اوسئو را زهکشی می کند)، و مینچو (دریاچۀ گاردا را زهکشی می کند). از ساحل راست رودهای تانارو، ترنیا، پارما، و سکّیا به آن می پیوندند. به سبب این که جریان آب رسوبات فراوانی را از جریان های تند کوهستانی حمل می کند، دلتای پو به سرعت پهناورتر می شود. زیر پیاچنتسا، برای جلوگیری از سیلابی شدن رود سیل بندهایی ساخته اند. آبراه ها ریزابه های مختلف را به یکدیگر و به پو متصل کرده اند؛ مهم ترین آن ها آبراه کاوور است، که تیچینو و پو را به یکدیگر متصل کرده است. این رود تا بعد از تورین قابل کشتی رانی است. کشت ذرت، یونجه، انگور، و برنج در دره های آن اهمیت دارد.
wikijoo: پو،_رود