( پوآتو ) پوآتو. ( اِخ ) خطه ای در تقسیمات قدیمه که از طرف شمال به ناحیه برتانیه ، آنژو و تورنه و از سوی مغرب به اقیانوس اطلس و از جانب جنوب به خطه آنکوموا، سنتونژه ، و اونیس و از سمت مشرق به خطه بری و مارشه محدود است. مرکز این ناحیت شهر پوآتیه است که مسکن قوم پیکتاوی بود. این سرزمین منقسم به پوآتوی سفلی وپوآتوی علیاست ، پوآتوی علیا امروز، ایالت های ایکی سوره وینه را بوجود آورده و پوآتوی سفلی هم ایالت واند را تشکیل میدهد این ناحیت از جهت حاصلخیزی متوسط است. جنگل ها و حیوانات شکاری و ماهی فراوان دارد. انتیمون و معادن آهن و سنگ ساختمانی و مرمر در این ناحیه بسیار است. مستحاثات کثیره در این خطه یافت میشود. وقتی به اکتیان ملحق بوده و در زمان شارلمان کنت نشینی ( امارت ) جداگانه تشکیل شده بود و کنت های این کنت نشین بتدریج حائز عنوان دوکی گردیده اکتیان را هم ضبط کردند. در سال 1137م. این ناحیه در تملک پادشاه فرانسه بود و سپس بدست دولت انگلیس افتاد و مدت مدیدی مایه نزاع و کشمکش دو دولت مزبور شد و بالاخره در اواخر مائه 14 م. بصورت قطعی به فرانسه ملحق گردید.
فرهنگ فارسی
( پو آتو ) خطه ای در تقسیمات قدیمه که مرکز آن شهر پو آتیه است که مسکن قوم پیکتاوی بود
