پهنه مرده

پهنه مرده (بوم شناسی). پهنۀ مرده یا منطقۀ مرده ( به انگلیسی: Dead zone ) یا مناطق هیپوکسی ( کم اکسیژن ) مناطقی در اقیانوس های جهان و دریاچه های بزرگ هستند که در آن ها اکسیژن مورد نیاز برای حمایت زندگی دریایی در عمق پایین و نزدیک به پایین آب تخریب شده است. [ ۱] این پدیده در اثر آلودگی های مواد غذایی بیش از توان ترمیم در نتیجهٔ فعالیت های بشری؛ همراه با دیگر علت ها، به وجود آمده است. در دههٔ ۱۹۷۰ اقیانوس شناسان به افزایش این مناطق مرده پی بردند. این افزایش در مناطق ساحلی، که در آن زندگی آبزیان متمرکز است بیشتر رخ می دهد. [ ۲] ( قسمت های گسترده ای از وسط اقیانوس ها، که به طور طبیعی فعالیت حیاتی کمی دارند، در ردیف «مناطق مرده» در نظر گرفته نمی شوند )
در ماه مارس سال ۲۰۰۴، زمانی که برنامه محیط زیست ملل متحد به تازگی تأسیس شده بود، برای اولین بار کتاب سال چشم انداز جهانی محیط ( کتاب سال 2003 GEO ) را منتشر کرد و در آن کتاب، وجود ۱۴۶ نواحی مرده را در اقیانوس های جهان؛ که در آن زندگی دریایی نمی تواند به دلیل پایین بودن سطح اکسیژن پشتیبانی شود، گزارش داد. برخی از این نواحی مقیاسی معادل ۱ کیلومتر مربع را تحت پوشش داشتند و بزرگترین منطقه مرده، در حدود ۷۰۰۰۰ کیلومتر مربع ( ۲۷۰۰۰ مایل ) را دربر گرفته بود. در سال ۲۰۰۸ میلادی و بر اساس تحقیقاتی جداگانه، تعداد ۴۰۵ منطقه مرده در سراسر جهان محاسبه شد. [ ۳]