پهن گوش

لغت نامه دهخدا

پهن گوش. [ پ َ ] ( ص مرکب ) که گوش پهن دارد. ارفش. ( تاج المصادر ): خطلاء؛ گوسپند پهن گوش. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه دارای گوشی پهن است:خطلائ گوسپند پهن گوش .

پیشنهاد کاربران

بپرس